Vandaag moet Melanie er toch echt aan geloven. Het voortgangsgesprek met haar leidinggevende Linda staat op het programma. Ze heeft er weinig vertrouwen in. Voor haar gevoel zijn de kaarten wel zo’n beetje geschud. Maar dan loopt het allemaal toch weer even anders ……
Met moeite onderdruk ik de neiging om mijn hoofd op het toetenbord te leggen. Het enige wat ik kan doen is eerlijk zijn en keihard gaan werken om het alsnog af te krijgen. Ik pak de whitepapers erbij en open een nieuw Word-document.
Tien minuten later zit ik nog steeds naar een leeg vel te staren. Lekker productief dit. Ik móet even mijn hoofd leegmaken want dit gaat helemaal nergens over. Ik sta op, pak mijn jas en sigaretten en loop naar buiten.
Terwijl ik een hijs van mijn sigaret neem en probeer na te denken hoe ik deze zooi in godsnaam kan oplossen trilt mijn telefoon. Een Facebook Messenger-bericht? Verbaasd kijk ik naar het scherm. Welke kneus stuurt er nou een Facebook Messenger-bericht?
“Hé, ik dacht dat jij New York haatte?”
Huh? Het bericht is van Dennis. Dennis behoort ook tot het ‘populaire groepje’ maar is bijna nooit op kantoor, omdat hij altijd afspraken buiten de deur heeft. Zodra hij het kantoor binnenloopt, valt iedereen in katzwijm. Hij is kennelijk een soort masterbrein dat ijs aan een Eskimo kan verkopen ofzo. Waarom stuurt hij mij een berichtje? Ik heb letterlijk drie seconden tegenover hem gezeten tijdens de lunch en ik durfde hem amper aan te kijken. Die gast is zó intimiderend.
Ineens schiet het me te binnen. Hij is net terug van een vakantie naar New York. Toen we tegenover elkaar zaten, wilde ik geïnteresseerd overkomen en heb hem gevraagd hoe het was. Hij antwoordde zo koeltjes en bijdehand dat ik daardoor gezegd heb dat New York me helemaal niets lijkt. Super stoer. Verder slaat het ook totaal nergens op want iedereen vindt New York vet, maar oké.
“He, euhm nou, haten is een groot woord. Het is gewoon niet helemaal mijn ding. Hoezo?”
“Grappig. Dat zou je niet zeggen aangezien de skyline van New York vrij groot op de banner van je Facebook staat.”
O, nee! Dat meent hij toch niet serieus? Snel open ik mijn Facebook profiel. Shit! Hij heeft gelijk. O mijn god wat is dit gênant. Hoe ga ik me hier in godsnaam uit lullen. Hij zal wel denken: die nieuwe is ook geen helder lampje. Lekker dan, dit kan er ook nog wel bij. Moet ik heel snel mijn banner veranderen? Nee! Dat is nog gênanter. Gewoon doen alsof je precies weet waar je het over hebt!
“Ja klopt, maar dat komt meer omdat door de kleurcombinatie van die foto mijn profielfoto mooi uitkomt. Ik kijk graag naar het grotere plaatje. Oog voor details enzo.”
Dit is zo dom. Mijn poging tot bijdehand zijn heeft echt totaal gefaald. Ik lijk wel niet goed bij mijn hoofd. Niets, maar dan ook echt niets in deze uitleg slaat ergens op. Lekker bezig Mel.
Zuchtend steek ik nog een sigaret op. In plaats van mijn hoofd leeg te maken heb ik mezelf ondertussen compleet de put ingepraat. Ik had ooit zelfvertrouwen. Waar is dat gebleven? Mag ik het a.u.b. nú meteen terug? Bij voorbaat dank. Net als ik mijn sigaret weg piek, begint mijn telefoon weer te trillen.
“Haha touché, dat antwoord had ik niet verwacht. Kom je vaker zo verrassend uit de hoek? Dan moeten we elkaar maar iets beter leren kennen, denk ik zo. Heb je donderdagavond al plannen?”
Met open mond staar ik naar mijn telefoon. Hij vraagt me mee uit? Hij vraagt míj mee uit? Is dit een grap? Nee, dit kan gewoon niet serieus zijn, ik heb mezelf net compleet belachelijk gemaakt. Ik doe mijn telefoon in mijn zak en loop weer naar binnen. Als de liftdeuren opengaan zie ik Eric en Vincent staan, met Dennis. Natuurlijk. Dit is zo typisch.
Met een knalrood hoofd mompel ik ‘hallo’, spring de lift uit en hang snel mijn jas op. Als ik naar mijn bureau loop, kijk ik nog snel even om. Eric en Vincent zijn druk in gesprek en net voordat de liftdeuren helemaal sluiten zie ik dat Dennis me een knipoog geeft.
Verdwaasd ga ik achter mijn bureau zitten. Ik wil net de eerste zin van de vierde whitepaper gaan typen als er een pop-up verschijnt. Facebook Messenger. Met kloppend hart klik ik ‘m open:
“Nou?”
Hij was serieus. Holy shit.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.