The intern that never sleeps… #1

Het is chaotisch thuis. Mijn kleren liggen overal, behalve in mijn koffer, die trouwens net zo groot is dat mijn nichtje van tien mee zou kunnen. Op mijn salontafel ligt mijn complete collectie aan toiletspullen uitgestald: Heb ik echt vier oogschaduwpaletten, acht lippenstiften en drie soorten eyeliner nodig? Terwijl ik hierover nadenk, strijkt mijn schoonmoeder in een rap tempo nog een aantal blouses. Het gaat echt gebeuren, morgen zit ik in New York voor zes maanden.

Door: Naomi Terhorst 

Het is maandagochtend, acht uur ’s ochtends, nog geen week in New York en ik rij in een grote auto over 7th Avenue. Gebeurt dit echt? Ik moet goed blijven opletten, want als er geen voetganger voor de auto schuifelt, racet er wel een fietser achterlangs. Het kenmerkende toetergeluid is na een paar dagen al  naar de achtergrond verdwenen en ik klem mijn vingers als klauwen om het stuur. Het gevoel dat ik nu ervaar, dat is New York. Euforisch, scherp en met een vleugje spanning.

Ik kom van een interview met de kostuumdesigners van serie ‘And Just Like That’ (vervolgserie van Sex and the City), waarbij ik mocht assisteren met het filmen en opbouwen van de setting. Ik ben nog geen week in New York en de eerste ‘celebrities’ zijn al een feit. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik hier echt ben. Een stage vinden in het buitenland is altijd een uitdaging, maar een stage vinden in New York was wel wat meer dan enkel een uitdaging (lees: voorbereiding van meer dan acht maanden!). Ik zet de auto vlak voor het gebouw neer en we laden de cameraspullen in. Met een zucht van opluchting neem ik weer plaats op de passagiersstoel. De wolkenkrabbers duiken op en de weerspiegeling van de zon schijnt in mijn ogen.

Terug in Williamsburg, de wijk waarin ik woon, valt er een oase van rust over me heen. Hoe Manhattan kan voelen als een haastige roes waar geen einde aan komt, zo voelt Williamsburg als een golf die bubbelend tegen de rotsen aanklotst. Terwijl ik mijn 10.000’ste stap van de dag zet, overvalt de realiteit mij. Ik ben écht hier, in een stad die nooit slaapt, die lichten heeft die je bijna zouden kunnen verblinden en die je kan opslokken met alle muziek, culturen, gebouwen, mensen en nog zoveel meer. De komende zes maanden is New York mijn thuis en laat ik alles en iedereen wat mij vertrouwd was achter in Nederland. Ik hoop terug te komen met ervaringen die rijker zijn dan de rijkste sjeik, met herinneringen die warmer zijn dan de heetste zomers en heel eerlijk? Ik denk dat mij dat best gaat lukken.

To be continued…