In ‘De Afstudeermeneer’ vertel ik, Joshua van Meuwen, over hoe het reilt en zeilt tijdens mijn afstudeerperiode. Ik schrijf dit midden in de eerste maand van het afstuderen, en er is nu al een hoop gebeurd.
Het is maandagochtend 30 januari, iets na 8:00 uur. Met het ontbijt in mijn maag zeg ik mijn ouders gedag, geef ik de hond een aai over z’n bol en ga ik richting mijn afstudeerplek voor de allereerste afstudeerdag. Met Nirvana, Pearl Jam en een snufje Prince in m’n oortjes, stap ik de trein in. Niet veel later loop ik door de binnenstad van Gouda, naar mijn nieuwe werkplek. Leene Communicatie, zo heet het. Een communicatiebureau waar maatschappelijke vraagstukken, wederzijds begrip en (hoe kan het ook anders) goede communicatie centraal staan.
Mijn allereerste werkdag is echter niet mijn allereerste dag bij Leene, want deze had ik al een paar weken daarvoor. Ik werd uitgenodigd voor een nieuwjaarsborrel en natuurlijk sla ik een drankje of twee (of drie) nooit af. Dus ik ging lekker mee borrelen en het doel was om kennis te maken met iedereen: wie worden mijn nieuwe collega’s en wat kan ik verwachten? Uiteindelijk was het een geslaagde middag en werd er een hoop gelachen. O ja, en de hapjes en drankjes waren natuurlijk ook niet verkeerd. En ook niet geheel onbelangrijk: ik kreeg echt een heel fijn gevoel bij Leene. Het is een bureau met harde, serieuze werkers die ook gewoon informeel kunnen zijn als er ruimte voor is. Daarnaast zijn er meer dan genoeg mogelijkheden om te groeien en jezelf te blijven ontwikkelen. Ik wist meteen dat ik de juiste keuze had gemaakt voor het afstuderen.
Inmiddels zijn we al een maand verder en deze eerste periode verliep best gesmeerd. Ik zit midden in de onderzoeksfase van mijn vraagstuk (in de volgende edities zal ik er zeker nog meer over vertellen) maar één ding mag je weten: ik ging meteen aan de bak. Tijdens mijn eerste dag kreeg ik om 9:00 een kleine rondleiding en om 9:30 ging ik aan de slag met de eerste deelvraag. Uiteindelijk had ik al zoveel op papier gezet, dat de magische grens van 5.000 woorden diezelfde middag nog werd behaald. En tuurlijk, soms zijn er ook momenten dat ik ergens moeite mee heb, maar gelukkig staan mijn collega’s altijd voor mij klaar om mij te helpen. Tegen de tijd dat ik dit op papier zet, heb ik mijn onderzoek al voor bijna driekwart afgerond en ik heb nog ongeveer een maand te gaan. Je kan hem denk ik wel invullen: nog effe lekker doorbuffelen, zoals we dat dan thuis zeggen!
Het advies van deze maand: durf je collega’s zo vaak mogelijk te benaderen, want zij zijn altijd bereid om je te helpen. En ben je bang om het ijs te breken? Ga dan eens met ze mee naar een borrel, dat ga je vast leuk vinden! Oh daarover gesproken trouwens, zeer binnenkort ga ik wéér naar een borrel met het bureau. Dat wordt vast leuk, dus ik ga alvast een beetje indrinken. Tot de volgende editie!
(Volgende maand in De Afstudeermeneer: de maandelijkse ‘afstudeerder terugkomdagen’. Wat houden deze precies in en hoe voelt het om tussendoor weer op de Hogeschool te zijn?)
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.