Het is oké: om soms ook nee te zeggen

Je grenzen aangeven is handig en belangrijk op vele momenten in je leven. Je herkent het misschien wel: je vindt het confronterend om over een vervelend onderwerp te praten, dus je stopt het liever weg. Of je bent op je werk en de ene na de andere taak vliegt je om de oren. Ik hoop door mijn eigen ervaringen rondom dit onderwerp te delen een eyeopener te creëren, dus pak een kop koffie of thee en ga er lekker voor zitten.

Door: Lila Steijger

Leven onder druk
We leven in een maatschappij waarin we veel dingen ‘moeten’. Naar mijn idee wordt deze druk alleen maar hoger, omdat ons leven steeds sneller lijkt te gaan. We leggen daardoor soms ook een té hoge druk op onszelf, waardoor je geleefd kan worden. We denken dat we alles zelf kunnen oplossen en dat laat ambitie zien. Maar het is geen zwakte om soms toe te geven dat het ook weleens niet lukt. Voor je het weet is er veel bij je neergelegd en ben je er niet van bewust hoeveel je moet doen. Ik ben hier zelf ook tegen aan gelopen, dus ik weet hoe het voelt.

Liever ‘ja’ dan ‘nee’
Het is heel makkelijk om overal ‘ja’ op te zeggen, maar veel lastiger om soms ook voor ‘nee’ te kiezen. Vaak willen we de ander tevredenstellen, ook al lopen we onszelf voorbij met een overvolle agenda. Niet iedereen heeft hier last van, maar er zijn ook genoeg mensen (waaronder ik) die hier wel tegenaan zijn gelopen. Dan kan het helpen om het gesprek aan te gaan. Bedenk daarbij dat dit voor beide partijen fijn is. Jij hebt meer rust en de ander weet waar hij aan toe is. Soms kunnen onze piekergedachten de positieve gedachtes overschaduwen en baseren we een keuze of overweging op ons gevoel. Dat kan op de langere termijn vervelende effecten met zich meebrengen.

Je eigen verandering creëren
Op mijn werk werd er veel verwacht van mij. Ik werd in het diepe gegooid en voor ik het wist kon ik mijn hoofd niet meer boven water houden. Het werd mij te veel en het trok mij leeg. Ik vond het lastig dat er bepaalde dingen van mij werden verwacht die ik nog niet eerder had gedaan, maar ik zei er niets van. Tot aan het moment dat ik kritisch naar mijn eigen gedrag ging kijken. Oké, ik was het ergens niet mee eens, maar heb ik dat aangegeven? Nee, en ik heb ook overal ja tegen gezegd terwijl dat niet realistisch was. Ik heb het dus moeilijk gemaakt voor mezelf. En tegelijkertijd ben ik de enige die iets aan de situatie kan veranderen.

Doel van praten
Vragen stellen en je grenzen aan durven geven komen daar allemaal bij kijken. Uiteindelijk draait het om je eigen gezondheid en om communiceren op een gezonde manier. Nee zeggen en je grenzen aangeven is daarom niet altijd gemakkelijk, maar je er bewust van zijn en de confrontatie met jezelf aangaan is al een hele grote stap.

Het inzicht dat ik uit mijn eerder beschreven ervaring haalde, leidde ertoe dat ik mijn mond opentrok. Ik vond dit best een dingetje, maar ik had er genoeg van om over mijn eigen grenzen heen te gaan. Daarom gaf ik aan dat ik de manier van werken niet fijn vond en dat ik het graag wilde hebben over een andere aanpak. Een kleine stap vooruit door een vraag te stellen en je gevoel aan te geven, is al een heel mooi begin.