#lekkersociaal: HOOGMOED en IJDELHEID

Een weekje later dan gepland, maar ook ik werd geconfronteerd met moordende deadlines. Gelukkig ben ik ongeschonden uit de strijd gekomen en is het weer tijd om filosofisch te doen met de hoofdzonden en gaan we verder waar we gebleven waren! Vandaag de moeder(s) der hoofdzonden: hoogmoed en ijdelheid.

Door: Giorgos Brentjes 

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Geef maar toe, iedere keer dat je langs een auto loopt, kijk je even in de autoruit of alles nog goed zit. Het is een normaal iets, in ieder mens schuilt ijdelheid. Toch is dat een iets andere ijdelheid dan de zonde die dezelfde naam draagt, want hier wordt de moeder aller hoofdzonden mee aangeduid. Volgens de mythologie is het zelfs zo dat alle andere hoofdzonden hun origine hier vinden.

De een noemt het hoogmoed, de ander ijdelheid of trots. Hetzelfde als Snapking die ook weleens Slisking of DieTim, of ‘Kil’ genoemd wordt. Een goed voorbeeld om de innerlijke betekenis van de zonde uit te leggen. Met hoogmoed, zoals we de zonde voor de rest van het artikel zullen noemen, wordt er bedoeld dat je belangrijker wilt zijn dan bedoeld is, voortgevloeid uit een liefde voor jezelf.

Narcisme klinkt misschien beter in de oren, maar het kan grote gevolgen hebben voor velen. Zo bedoelen we niet dat je bijvoorbeeld een jas jou beter vindt staan, maar het feit dat die jas alleen door jou gedragen mag worden omdat alleen jij die waard bent. Zet het toch allemaal in een ander daglicht, toch?

‘De bubbel’
De link tussen hoogmoed en social media is snel gemaakt. We hebben er allemaal artikelen over gelezen, experts over horen prediken en wellicht onszelf er schuldig aan gemaakt, want social media worden vaak gebruikt om het leven beter voor te laten komen dan dat het daadwerkelijk is.

Even ‘flexen’ voor al die mensen dat je een Porsche Carrera aan kan raken, terwijl je op de AGF-afdeling bij de Jumbo werkt. Allemaal vanuit het idee om te tonen dat je het gewoon kunt doen en de rest waarschijnlijk niet. Of misschien een Insta Story dat je op dinsdagochtend in pak naar het Hilton Hotel in hartje Amsterdam reist, zonder te vertellen dat je een liftjongen bent.

Twee fantasierijke voorbeelden die wellicht niet eens zo uit de lucht gegrepen zijn zoals je zou denken. Door social media is het makkelijk geworden om een soort dubbelleven te leiden, terwijl het helemaal niet zo is…

The Flex God
Zo’n ‘flex’-houding is natuurlijk iets waar veel mensen misselijk van worden, onder wie ik. Zo weten we sinds kort dat Dotan zich hier schuldig aan maakte, maar zo zijn er nog veel meer waaronder YouTuber RiceGum.

RiceGum, of Bryan Le zoals hij echt heet, is een 21-jarige YouTuber uit de VS die bekend staat als de ‘Flex God’, vanwege het opscheppen over zijn bezittingen. Een voorbeeld dat bij veel mensen in het verkeerde keelgat schoot was de video waarin RiceGum geld gaf aan daklozen in Los Angeles. Een mooi gebaar, maar vanwege zijn geschiedenis werd het al snel duidelijk dat hij wilde laten zien dat het geld makkelijk kon missen en op zoek was naar een Gütmensch-imago. Zo strooide hij bijvoorbeeld het geld over de daklozen alsof hij in een stripclub stond. Niet echt liefdadig dacht ik zo? Gelukkig werd RiceGum door veel collega YouTubers ferm op zijn plek gezet en is de video inmiddels verwijderd. Eind goed, al goed.

Ik ga op reis en neem mee…

Maar hoe erg trekken wij ons op aan de status van anderen? Een interessante vraag en gelukkig is deze al een tijd geleden beantwoord! Studente Zilla van der Born besloot voor haar scriptie vijf weken lang een nepleven te leiden, door haar backpack trip door Zuidoost-Azië ‘te faken’.

Echter liep ze niet over de hagelwitte stranden van Phuket, maar zat ze verscholen in haar eigen kamertje in Amsterdam. Ze bewerkte foto’s, creëerde een eigen decor voor Skype-gesprekken en stuurde sms’jes die overeenkwamen met de tijdzones, Zilla had met de kleinste details rekening gehouden.

Dit allemaal om aan te tonen hoe makkelijk het is om de realiteit zó te verdraaien dat het mooier lijkt dan dat het daadwerkelijk is. Zie hier bijvoorbeeld het Thaise decor dat zij maakte om het videobellen met haar familie realistisch over te laten komen.

Om af te sluiten met zo’n serieus onderwerp haken we natuurlijk in op een actualiteit. Met ondertussen 300 miljoen weergaven op YouTube is ‘This Is America’ van Childish Gambino niet meer weg te denken uit het jaar 2018. De bizarre clip en tekst tonen echter wel de ernst aan van hoogmoed.

Daarom is de vraag deze week:

‘Hoeveel referenties naar de zonde hoogmoed kunnen jullie vinden in de clip?’

Geniet lekker van de vakantie en stay tuned voor de laatste hoofdzonde en meer #lekkersociaal!