Zwart–wit fotograferen. Het idee vond ik erg saai. Het heeft niets. Geen kleur. Geen warmte. Althans, dat was dus hoe ik er een jaar geleden naar keek. Ik zou nooit zwart–wit fotograferen.
Door: Fatih Sevinç
Tot ik het werk van Johan van der Keuken zag. Een van de bekende fotografen van Nederland die veel films en daarnaast drie bekende fotoboeken heeft uitgebracht genaamd ‘Wij zijn 17, Achter Glas en Paris Mortel’. Zijn fotografie en de manier van zijn gedichten heeft me heel gelukkig gemaakt. Ik houd van zijn fotografie omdat het een romantisch beeld schetst. Het is niet alleen de ‘Eiffeltoren’ die normaal in Parijs wordt gefotografeerd, Johan van der Keuken fotografeerde juist meer. Hij fotografeerde de stad en de mensen.
Het werk van Johan van der Keuken was de eerste aanzet om te beginnen met analoog zwart-wit fotografie. Ik wist alleen niet waar ik moest beginnen. Er bestaan tientallen filmrolletjes. Dat betekent, veel keuze. ‘’Wil je een iets meer korrelige film? Meer donker? Meer licht?’’ Er zijn ook mensen die zeggen: ‘’Joh, waarom houd je je bezig met film fotografie, als je dit ook kan via je digitale camera?’’
Ik schiet zelf ook met een digitale camera, maar de magie van analoge fotografie is eigenlijk dat je niet weet hoe je foto is. Dat zie je namelijk pas als je foto’s zijn ontwikkeld. Je kunt dat zelf doen, of je kunt dat laten doen bij een zogeheten film lab. Zij ontwikkelen je fotorolletje en sturen je dan een mail (of op fotopapier) met je foto’s.
Ik was echt verliefd toen ik het resultaat zag. Foto’s uit Parijs, Berlijn en Zeeland. Na jaren digitaal was ik toch om. Ik besloot op beide manieren te schieten. Maar dan wel analoog zwart-wit, omdat ik het toch iets vind hebben.
In het Nederlands Fotomuseum had ik een collega tijdens mijn stage die me vertelde over zijn liefde voor analoog zwart-wit fotografie. Ik vroeg hem of het mogelijk was om ’t zelfde rolletje te gebruiken dat Johan van der Keuken ook gebruikte. In die tijd was Kodak en Ilford (twee verschillende filmrolletjes bedrijven) heel bekend. Van der Keuken zelf gebruikte Kodak, dus ik ben toen ook voor Kodak gegaan.
Filmrolletjes heb je in alle soorten en maten. Ik gebruik zelf 35mm. Kleinbeeld fotografie. Maar je hebt ook 120mm. Het verschil zit ‘m in de details heb ik me laten vertellen. Bij 120mm zie je veel meer details in je foto’s!
Helaas zijn fotorolletjes wel duur en worden ze steeds duurder. Zo kondigde Kodak aan dat ze begin maart hun prijzen wil verhogen. Er is veel vraag naar filmrolletjes, maar ze worden bijna niet meer gemaakt.
Gelukkig zijn zwart-wit rolletjes niet zo duur. Althans, Kodak is bijna 12 euro en Ilford iets van 5 euro. Daar komt ook nog bij dat je alles moet laten ontwikkelen. In de praktijk is zwart-wit wel duurder, omdat je nauwelijks filmlabs hebt die zwart-wit ontwikkelen, maar juist vaker kleur. Maar als ik kijk naar de prijzen van kleurenfilm, dan schrik ik daar toch meer van. Ik vind het niet erg om zoveel te betalen, omdat de magie van filmrolletjes onbetaalbaar is. Het heeft iets, zeker wat betreft zwart. Je kunt er 36 foto’s mee maken.
Wil je zelf een keer een rolletje uitproberen dan raad ik je aan om eens langs te gaan bij Foto van der Graaf. Zij hebben zwart-wit rolletjes, maar zij ontwikkelen zelf geen zwart-wit rolletjes! Daarvoor moet je bij andere plekken zijn.
Ik laat mijn kleur rolletjes wel ontwikkelen bij Foto van der Graaf. Zwart-wit zou je het beste kunnen doen door ze te versturen naar Mori Film Lab in Brussel. Zelf ken ik niet zo veel ontwikkel plekjes. Heb jij aanraders, laat het me dan weten!
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.