De Dag van de Gevangen Schrijver

Kun je je voorstellen dat er schrijvers zijn gevangen gehouden, verdwenen en vermoord? Puur voor wat zij schreven? Als beginnend schrijfster vind ik het heftig om hierbij stil te staan. Zeker als je bedenkt dat woorden tot op de dag van vandaag nog steeds tot hevige discussies, bedreigingen en zelfs tot moorden kunnen leiden. Dit heeft effect op mij. Hoe? Ik houd me in. Zelfs nu.

De Dag van de Gevangen Schrijver
Hoe zou het zijn als je het gevoel hebt dat je je verhaal niet kan delen? Dat je je eigen mening voor je moet houden, omdat je anders gevangen genomen kan worden of van de aardbodem zal verdwijnen. Dat jouw naam bij jouw verhaal tot de dood kan leiden. Het geeft mij een angstaanjagend gevoel.

Vandaag is het de dag waarop we stilstaan bij de gevangen, verdwenen en vermoorde schrijvers. Maar we staan ook stil bij de dichters, journalisten en bloggers die dit (gelukkig) niet hebben ervaren, maar het wél zouden kunnen overkomen. Ik krijg er de rillingen van. In Nederland is er op papier sprake van vrijheid van meningsuiting en persvrijheid, maar dit is niet in elk land zo vanzelfsprekend. En.. is het in Nederland eigenlijk wel zo goed geregeld? 

Persvrijheid
Ik schrik ervan als ik lees dat er in 2021 al zo’n 272 meldingen zijn gemaakt door Nederlandse journalisten die zich bedreigd voelden of met fysiek geweld te maken kregen. In 2021 is zelfs misdaadjournalist Peter R. de Vries vermoord. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Die dag werd het voor mij écht duidelijk. Persvrijheid kan dan wel in de wet geschreven staan, maar het zorgt er niet voor dat schrijvers per se beschermd zijn.  

Mijn ervaring
Ik houd er enorm van om verhalen te schrijven. Om persoonlijke verhalen te delen om anderen te inspireren en wellicht te helpen. Ik heb namelijk net als vele anderen al een hoop meegemaakt. Ja, zelfs met eenentwintig levensjaren op de teller. Merk je het dat ik al in de verdediging wil springen? Ondanks dat ik weet dat mijn verhalen mogelijk tot zinnige gesprekken en meer begrip voor bepaalde doelgroepen kunnen leiden, deel ik liever niet altijd mijn ervaringen. Binnen deze samenleving merk ik namelijk vaak dat er hevige discussies ontstaan naar aanleiding van artikelen, blogs of columns. Discussies, waarbij er niet meer op een respectvolle manier met elkaar wordt gecommuniceerd. Mensen die anderen over één kam scheren en zonder schaamte iemand kleineren. Je kunt je eigen kansen voor een betere toekomst verspillen met een eerlijk verhaal. Triest. Ik weet het.  

Dus, als jij en ik er nu in elk geval voor zorgen dat we respectvol naar elkaar blijven? Misschien kunnen we daarmee beginnende schrijvers motiveren om wél hun échte verhaal te delen!