#96 Ondertussen – Zie ik nog maar weinig mensen écht bellen

Het is maandagochtend, we zitten rondom de tafel en de planning is rond. De volgende taak wordt opgeworpen: een paar belletjes plegen… De eerste reactie is: “Ik stuur anders wel even een mailtje eruit” en verder blijft het stil. Stuur jij er liever een mailtje uit of pak jij de telefoon sneller op? 

Door: Lila Steijger 

Deze vraag slaat voornamelijk op onze generatie, daarom vroeg ik mij ook af hoe andere generaties dit ervaren. Onze opa’s en oma’s hadden niet de mogelijkheid om te appen, dus was de keuze al snel gemaakt. Als ik kijk naar mijn eigen familie dan is bellen nog niet naar de achtergrond verdwenen. Mijn oma en moeder kunnen samen weleens een uur aan de telefoon zitten. Vroeger toen ik klein was, hoorde ik mijn familie alleen maar bellen om mij heen. Met de tijd werd dit wel wat minder. Nu heb ik het bellen een beetje overgenomen. Als iemand een appje stuurt op een moment dat hij snel antwoord moet krijgen, zeg ik altijd “Bel dan even, dan krijg je meestal meteen reactie en het is veel gemakkelijker”. Maar mensen hebben geen zin meer om te bellen, want het kost te veel moeite en dat hoor ik nu steeds vaker om mij heen. Tuurlijk heeft dit met generaties en tijd te maken, maar het verschil zit ‘m ook heel erg in de persoon en zijn voorkeuren.  

Bellen met onbekenden
Onze generatie en de generatie na ons is met veel meer kanalen opgegroeid. We doen steeds meer dingen tegelijkertijd en onze aandacht is versnipperd. Tegenwoordig sturen we er ook bijna alleen nog maar mailtjes uit en wordt er een berichtje via Whatsapp of Teams gestuurd. We ervaren het als sneller, eenvoudiger en laagdrempeliger. De telefoon oppakken om even een belletje te plegen, doen we tegenwoordig dus niet meer zo vaak. Het fenomeen belangst is aanwezig onder deze generaties. Vraag jezelf maar eens af of je het eigenlijk wel fijn vindt om mensen op te bellen die je bijvoorbeeld niet kent. De eerste reactie die ik kreeg, toen ik deze vraag stelde, was: “Ik zit al hoog in mijn adem als de telefoon over gaat en ik nog niemand aan de lijn heb”. Digitalisering en de massa zorgen ervoor dat er onbewust gedrag bij elkaar wordt geïmplementeerd en deze factoren spelen dus een grote rol in onze beeldvorming.   

Hoe gaat het nu écht 
Hoe komt het nu echt dat we nog maar zelden de telefoon oppakken en dat meerdere generaties hier moeite mee hebben? Appen en mailen zijn een soort gewoontes geworden. Deze zijn moeilijk te doorbreken, maar dit is wel nodig om nieuwe gewoontes aan te leren. Door dit gedrag ligt de aandacht voornamelijk op zenden en wachten we op het antwoord. Een vervolgvraag verzwakt en daardoor hebben we nog maar weinig “échte” gesprekken. Misschien zijn we het vanuit automatisme wel een beetje verleerd. Bellen brengt direct contact met zich mee en dat kan voor velen beangstigend zijn. Je kan je niet helemaal voorbereiden op een telefoongesprek en je kan, zoals in een mail, ook niet tien keer nadenken over wat je wilt zeggen. Mail en WhatsApp geven je de tijd om een perfecte reactie of vraag te formuleren, maar bellen vergt een directe reactie en dat willen we meestal het liefst vermijden. Door deze angst kunnen we soms vergeten waarom bellen ook vandaag de dag nog heel handig en fijn kan zijn. 

Minder denken, meer doen
Laten we even omdenken en tegen de stroming in gaan. Bellen is persoonlijker, je hoort elkaars intonatie en daarmee kunnen we de boodschap beter interpreteren. Om misverstanden te voorkomen en te zorgen voor een leuk gesprek is deze intonatie juist zo belangrijk. De wisselwerking van zenden en ontvangen blijft met bellen bestaan, omdat er niet zoveel tijd tussen zit. We hebben juist nu zoveel middelen om communicatie veelzijdig te maken, maar ons brein dat voor 95% bestaat uit onbewust gedrag laat ons in de steek als er een makkelijkere optie bestaat. Dan kiezen we meestal daar voor. 

Laat je horen
Naar mijn mening is het heel zonde om weinig te bellen, aangezien je sneller een reactie ontvangt. Daarnaast kan je dingen voor jezelf sneller afsluiten en we missen geen gezellig gesprek. We moeten niet vergeten om ook direct te blijven communiceren en ons niet altijd te verschuilen achter een scherm. Om helemaal jezelf te kunnen zijn, is het nodig om wat meer van jezelf te laten horen.  

We hebben nu meerdere manieren om contact te zoeken en dat is in veel gevallen heel voordelig. Communicatie wordt daardoor veelzijdig en dat is alleen maar goed, maar durf die telefoon dan ook af en toe op te pakken. Want wat is nou het ergste dat er kan gebeuren?! Stimuleer elkaar weer om wat meer te bellen en help elkaar als je tips hebt om die zenuwen omlaag te krijgen. Het zou mooi zijn als deze trend wordt doorbroken, zodat we met elkaar een steentje bijdragen aan een veelzijdigere communicatiewereld. Een wereld waarin we van vorige generaties blijven leren en dit ook weer aan nieuwe generaties doorgeven.  

PS: Kleine tip, als je nog een stage zoekt dan is bellen vaak heel effectief! 😉