Verhalen vertellen vinden we leuk. Daarnaast vinden we het een onmisbare competentie van een smart connector. Heel graag willen we op een verhalende manier delen wat we beleven. Omdat dit mensen met elkaar verbindt. In Ondertussen…. vertelt iemand binnen de opleiding Communicatie over iets wat hem of haar heeft geïnspireerd, heeft geraakt of is opgevallen. Dit keer vertelt docent Femme van der Kolk over – hoe kan het ook anders – het Coronavirus.
Door: Femme van der Kolk
Kom jij uit Brabant? Bah, Corona, blijf uit mijn buurt! Een zin die ik deze week vaker gehoord heb. Soms als grap, soms serieus. Ik kan er persoonlijk nog wel om lachen, maar heb ook meerdere mensen gesproken die het omschrijven als ‘Brabander-discriminatie’. De foto die viraal ging en sprak over andere ‘normale’ provincies deed bij velen de mondhoeken krullen. Maar toch, ondertussen wordt Noord-Brabant in Nederland, wat Italië is voor Europa. Een bedreiging. Een risicogebied. En ja, ik woon dus in dat risicogebied. En dat zet mij wel aan het denken.
Zowel collega’s als studenten zijn zich al een tijdje bewust van het virus en hoe dit ons in zijn greep heeft. Twee weken lachte iedereen me nog uit. Ik vertelde dat ik dacht dat de school weleens binnen twee weken dicht zou kunnen zijn. Nu is dit scenario werkelijkheid geworden. Supermarkten worden leeg geplunderd, treinen zijn leeg, er zijn praktisch geen files meer en we hebben te maken met overvolle ziekenhuizen. Het virus heeft een enorme impact op de maatschappij. Elke dag worden we geconfronteerd met nieuwsberichten over dalende koersen, horecagelegenheden die mogelijk failliet gaan en vluchten die worden geschrapt. Elke sector lijkt te lijden onder de situatie. Maar het milieu? Dat profiteert. Minder auto’s, minder vliegtuigen, minder mensen op straat, wat resulteert in een schonere lucht en minder CO2 uitstoot. Maar wat dit virus het milieu misschien wel oplevert, weegt niet op tegen de ellende die deze ‘pandemie’ heeft veroorzaakt wereldwijd.
En nu de maatregelen elkaar in ras tempo opvolgen, worden we meer en meer voor de vraag gesteld: Wat betekent dit dan voor het onderwijs? Hoorcolleges, tentamens en afstudeergesprekken… Staat dit alles nu on hold? Loop ik nu studievertraging op? Kan ik mijn propedeuse nog halen? Moet ik in de zomervakantie zaken inhalen? Ik kan mij voorstellen dat studenten honderden vragen hebben op dit moment. Maar ook docenten hebben vragen. Mag ik nog wel naar werk komen? Moet ik nu digitaal onderwijs gaan aanbieden? Zo ja, hoe dan? Is dat überhaupt mogelijk? Veel vragen, waar ik het liefst snel antwoord op wil krijgen. Afgelopen week zat ik nog op school, sinds gisteren zit ik thuis met mijn laptop op schoot en het nieuws op de achtergrond aan. Gek, hoe alles in een dag kan veranderen.
Ten tijde van een crisis moet er natuurlijk snel gehandeld en gecommuniceerd worden, dat is iets wat wij onze studenten ook leren. Gelukkig is dat iets wat de Hogeschool Rotterdam goed doet. Een speciaal infopunt is opgezet waar studenten en docenten terecht kunnen met vragen. Een deel daarvan zal beantwoord kunnen worden, maar een flink deel misschien ook niet. Vervelend, maar laten we er wel met zijn allen proberen er komende periode het beste van te maken. Want ik denk dat we juist nu, in een tijd van sociale isolatie, elkaar harder nodig hebben dan normaal. Dus helaas geen VrijMiBo’s, cappuccino’s in de Greenhouse of loopjes naar de Spar meer tot aan 31 maart, maar voor iedereen die elkaar nou echt gaat missen kan een virtueel bakkie via Teams misschien wel de oplossing zijn, haha!
Verhalen vertellen vinden we leuk. Daarnaast vinden we het een onmisbare competentie van een smart connector. Heel graag willen we op een verhalende manier delen wat we beleven. Omdat dit mensen met elkaar verbindt. In de rubriek ‘Ondertussen…. ‘ vertelt iemand binnen de opleiding Communicatie iets wat hem of haar heeft geïnspireerd, heeft geraakt of is opgevallen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.