De 3 R’dammertjes van.. Taco ten Dam

Wieg, humor en tongval. Alles aan Taco ten Dam – docent aan de Hogeschool Rotterdam – is… Amsterdams. Maar schijn bedriegt. Taco is het liefst in onze Maasstad. Of specifieker: in De Kuip. Hij steekt zijn grote liefde voor Feyenoord onder kleedkamerstoel noch reservebank. Taco connect 010 en 020. Taco doet dat gewoon. Met trots vertelt hij ditmaal over 3 Rotterdamse gedenktekens, die de stad verrijken. 

Over gedenken, inspiratie en doen
Mensen willen gedenken, niet vergeten. Een gebeurtenis, een mens, een plekje in de stad. Rotterdam is rijk aan monumenten. Voor een onbegrijpelijke oorlog waar je niet om gevraagd hebt, voor de voetballer die je nooit wilt vergeten en voor de geleerde van eeuwen geleden. En een vermoorde politicus in de bloei van zijn politieke leven of een straatmuzikant die wordt vermoord. De één krijgt een zee aan waxinelichtjes en knuffels, de ander een monument voor altijd.

Hoe Zadkine geïnspireerd werd
Collega Bas vertelde me dat zijn moeder tijdens het bombardement op 14 mei 1940 op het Noordereiland de hele omgeving in vuur en vlam zag staan. In een kwartier tijd werd het centrum van Rotterdam zonder waarschuwing in puin gegooid door Duitse jongens die kwamen aangevlogen. Op dit plein bij de Hogeschool Rotterdam stond op 13 mei 1940 de hele omgeving in de brand. De Franse kunstenaar Zadkine zag later vanuit de trein het weggevaagde centrum van Rotterdam. Het was zijn inspiratie voor het monument De verwoeste stad. Sta er even stil en bekijk de lucht boven Rotterdam door dat lege hart. Soms grijs, soms bewolkt, soms helderblauw. Maar altijd: een lucht zonder bommenwerpers.

Hét monument voor het straatvoetbal en Coen, de aanraakbare held
Coen Moulijn was mijn absolute held in de jaren zestig. Ik woonde om de hoek bij Ajax en kwam er bijna elke dag. Rationeel lag de keuze voor de hand, maar een passie kies je niet. De passie kiest jou. In maart 1963 was ik bij Ajax-Feyenoord. Met tientallen jongetjes ontsnapte ik aan het duwen en trekken op de overbevolkte Diemenzijde door over een muurtje het veld op te springen. Ik ging langs de lijn in het gras zitten. Het was 1-1. Cor van der Gijp en Beertje Kreijermaat scoorden voor mijn neus in de laatste 10 minuten: 3-1. Toen Leo Horn affloot, liep ik gelukzalig over het gras van De Meer. Toen zag ik Coentje. Spontaan en zonder enige gêne omhelsde ik hem . En Coen vond het goed. Een aanraakbare held. Coen kreeg in Rotterdam een straatnaam en twee monumenten. Het mooiste: de ode aan het straatvoetbal, het muurtje van Coen Moulijn in de Bloklandstraat.

De ene Erasmus is de andere Erasmus niet
Wie Rotterdam zegt, denkt Erasmus. Behalve de 95% die Feyenoord denkt. Een beetje raar was het wel toen Feyenoord in 2008 Kermit Erasmus contracteerde. Tot zijn verbazing kwam het Zuid-Afrikaanse talentje in zijn nieuwe omgeving een Erasmus Universiteit, een Erasmus Medisch Centrum en een Erasmusbrug tegen. Maar dat ging natuurlijk om die andere Erasmus: Desiderius. Rond 1466 in Rotterdam geboren, vandaar. Een groot man, een voorbeeld van onbevooroordeeld denken en Hollandse tolerantie. Het standbeeld van de lezende vrijdenkende humanist staat al sinds 1622 in Rotterdam. Lange tijd op de Grotemarkt, na de oorlog op de Coolsingel en nu op het Grotekerkplein. En ook leuk: in New York staat op het plein van de Erasmus Hall High School een levensgrote kopie van het beeld.
Bijschriften

1. Het Rijksmonument De verwoeste stad in de jaren 70. Het gebouw van de Hogeschool Rotterdam is overigens gemeentelijk monument.
2. Mevrouw kijkt door het lege hart naar de blauwe lucht.
3. Ajax-Feyenoord in 1963. Cor van der Gijp scoort uit een voorzet van Coen Moulijn onder het wakend oog van Taco ten Dam.
4. Coen Moulijn. Fankaart 1963.
5. Ode aan het straatvoetbal: muurtje van Coen Moulijn in de Bloklandstraat.
6. De altijd maar lezende Erasmus. Van Grotemarkt via de Coolsingel naar Grotekerkplein.