#16 – Wat nu?! The Ugly Truth!

Food for thought. Het salaris van Dennis houdt Melanie bezig. En de rekening van het eten ook! Potverdorie, die was niet mis. Nu toch maar even mee naar zijn huis dan? Oké, op dus naar het volgende dilemma!

De rest van de date zit ik te piekeren. Dit is zo oneerlijk. Ik wil ook zo’n groot salaris. Ik bedoel, ik ben een meisje, die hebben sowieso veel meer spullen nodig. Niet alleen kleding en een auto. Maar make-up, sieraden, lingerie, accessoires en breek me de bek niet open over kapperskosten. Mannen zijn voor 10 euro klaar en vrouwen tikken zonder moeite de 50 euro aan.

Zonder nadenken neem ik weer een grote slok wijn. Het is ook niet dat het een béétje scheelt. Dit is meer dan het dubbele. Zal ik het subtiel laten vallen in mijn volgende voortgangsgesprek? Ja top idee dit. De vorige keer ging het ook al zo goed. Ik herinner me Linda’s harde woorden en voel me ineens heel klein worden.

“Gaat het wel? Volgens mij heb je geen woord gehoord van wat ik net verteld heb.” Geschrokken kijk ik op. Shit, ik zat zo in mijn eigen wereld dat ik totaal niet door heb gehad dat Dennis een heel verhaal aan het vertellen was.

“Ja hoor! Gewoon een beetje moe, het was een lange dag.” “Het is best veel hé, ik vraag de rekening en dan gaan we lekker richting huis.” Dennis wenkt de ober en even later worden onze jassen gebracht. Wauw. Dit is toch wel heel vet hoor. De rekening wordt op tafel gelegd en ik kan het niet laten even snel te spieken. Holy shit! 450 euro voor een etentje! Dit moet de duurste date zijn die ik ooit heb gehad.

Dennis heeft weer een taxi gebeld en houdt de deur voor me open. Als ik uit het raam staar, dwalen mijn gedachten weer af. Ik ga gewoon nog beter mijn best doen. Als Dennis deze levensstijl erop kan nahouden, dan kan ik dat ook. Als ik nou minder Netflix ga kijken en meer boeken ga lezen dan komt dat vast helemaal goed. Ik ben toch hoogopgeleid? Dan moet ik dit prima kunnen. En ik ga me verdiepen in Scrum. Na twee maanden bij ProTalent weet ik nog steeds niet precies wat het inhoudt.

Zonder dat ik het in de gaten had, zijn we naar Dennis’ huis gereden. “Ooh sorry meneer, maar kunt u mij misschien bij station Delft afzetten?”

”Nee dat hoeft niet dank u, de dame gaat met mij mee.” Dennis pakt mijn hand en begint te grinniken. “Kom je nog even een theetje drinken?”

Eigenlijk wil ik naar huis. Ik zit propvol, ben moe en moet boeken gaan bestellen over Scrum. Maar dat kan ik niet maken toch? Hij heeft me net belachelijk duur mee uit eten genomen. “Eén theetje dan.”

Voor ik het weet liggen we zoenend op bed. Hmm, hij kan dus goed zoenen, heeft een fantastisch huis, neemt me mee op chique dates. Dit voelt bijna te mooi op waar te zijn. Ineens stopt Dennis en kijkt me een beetje glazig aan. “Is alles oké?”

“Nope.”

En voordat ik het in de gaten heb, rent hij naar de aangrenzende badkamer en gaat volledig over zijn nek. Ik blijf twee minuten verstijfd zitten. Gatverdamme, ik weet dat hij het niet expres doet maar ik kan echt niet tegen dat kotsgeluid. Shit wat moet ik nou doen? Ik schuif naar de rand van het bed en klop zacht op de badkamerdeur. “Gaat het een beetje?”

Ik hoor een kreun. “Nee! Het komt ook uit de andere kant!” In een reflex schuif ik verder naar achteren op het bed. Ooh… nee. Ik ken deze jongen amper. Moet ik bij hem blijven en hem helpen? Moet ik water pakken? Ik wil eigenlijk naar huis maar dat kun je ook niet maken.

Wat nu?