Eva en A’dam #2

Eva is derdejaars studente en loopt stage in Amsterdam, bij stichting CPNB. Ze vindt het leuk, wordt heel blij van haar werkplek en de stad, waarin deze zich bevindt. Toch is ze zoekende. Naar haar plek binnen de organisatie, naar dat wat ze leuk vindt. Een schoenenwissel lijkt de metafoor te zijn van haar zoektocht..

De gitzwarte koffie druppelt uit het koffieapparaat. Ik werk twee dagen op kantoor en in deze volwassen wereld past mijn gebruikelijke kinderkoffie niet meer. Als de kop vol is loop ik richting mijn bureau op mijn nieuwe stageschoenen. Je leest het goed, stageschoenen. De aanleiding voor de aanschaf van deze iets te dure schoenen is dat iedereen op kantoor en in Amsterdam er heel verzorgd uitziet. Ik kwam daarentegen aangestrompeld met mijn afgetrapte All Stars en met twee tassen om mijn schouders. Een kleine aanpassing leek me nodig.

Naast mijn schoenen is ook mijn naam veranderd, want ik kan de impuls niet onderdrukken om mijn privételefoon te beantwoorden met “met Eva van stichting CPNB”. Hoewel het veel reistijd kost, leer ik makkelijker dingen als ik op het kantoor werk. Het is er bovendien gezellig, met pratende mensen en het ziet eruit als een moderne bibliotheek met muren en vergaderzalen met metershoge boekenkasten.   

De kwispelende, schattig ogende kantoorhond hobbelt vrolijk achter zijn baasje aan. Tot het beestje is afgeleid door mijn stapel tassen. Hij trekt zijn rechterachterpoot zonder aarzeling omhoog en al balancerend op zijn resterende drie poten zie ik dat hij zijn ogen sluit om eens even lekker zijn behoefte te doen tegen mijn tassen. Net op tijd zie ik dit gebeuren en wuif ik hem snel weg.  

Een van mijn tassen leeg ik, zodat de pakketjes met geschenken erin passen. Met mijn klikkende hakken loop ik het kantoor uit. Ik heb de afgelopen weken onderzoek gedaan naar micro-influencers die we een geschenk kunnen sturen voor de Boekenweek van Jongeren. Dat is aardig goed gelukt, aan de zware tas te voelen. Al lopend probeer ik mijn tas goed op mijn schouder te krijgen, opeens kom ik tot stilstand. Niet vanwege die tas, maar omdat mijn hak in de tramrails blijft vastzitten. Na twee seconden paniekeren weet ik hem eruit te krijgen en loop ik met een rode kop door. Misschien tijd voor nieuwe All Stars in plaats van hakken..

Het is druk en de indrukken tijdens mijn zijn stage zijn overweldigend, maar enthousiasmeren me ontzettend. Nu is het simpelweg (nou ja, simpel..) een zoektocht naar wat mijn talenten zijn en waar ik in kan groeien. Wat past nu echt bij mij? Hakken of All Stars?