Welkom (terug)!

Door: Mirjam den Boer

‘Cabin crew get ready for landing…’ Het is een tijd geleden dat ik een piloot deze zin hoorde uitspreken. Maar twee weken geleden klonk het weer door de intercom van het vliegtuig.

Een tripje naar het buitenland stond niet op de planning deze zomer. Ik zou in Nederland blijven. Vijf weken lang niets moeten, geen wekker hoeven zetten, zeeën van tijd om door te brengen met vrienden en familie of om eindelijk dat boek te lezen dat al maanden op mijn nachtkastje ligt. Het is een luxe. Maar na drie weken begon het tóch te kriebelen. Want na anderhalf jaar thuiswerken voelde in Rotterdam mijn vakantie doorbrengen niet echt als vakantie. Ik voelde een sterke behoefte om uit mijn welbekende context te komen.

En zo stond ik in de laatste week van de vakantie tóch ineens nog op Schiphol. Vier dagen zon in het vooruitzicht. En een andere context. Alleen. Best een beetje spannend. Maar ik ben heel blij dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken en dat vliegtuig in ben gestapt om uit mijn vertrouwde context (en comfortzone) te komen. En om – na letterlijk weer geland te zijn in Nederland – mijzelf klaar te maken voor de figuurlijke landing terug op de Wijnhaven.

In tegenstelling tot mijn behoefte om in de vakantie uit mijn welbekende context te komen, hoop ik dat komend studiejaar ons weer terug in onze vertrouwde context brengt. Want wat gun ik het studenten en docenten om na anderhalf jaar online onderwijs weer samen lol te maken op locatie. Niet langer meer dat scherm ertussen. Maar samen in het klaslokaal. Of in de wandelgangen. Of in het café om de hoek. Dat hebben we anderhalf jaar moeten missen. En dat hebben we gevoeld.

We hebben een flinke reis afgelegd. We zijn in menig ‘luchtzak’ terecht gekomen. De zuurstofmaskers waren op sommige momenten hard nodig. De school wel open en dan toch weer niet. De uitzichtloosheid op betere tijden vanaf de wintermaanden. Eenzaamheid. Miscommunicatie. Onduidelijkheid. Gefrustreerde studenten, gefrustreerde docenten. Zwarte schermen. Hoofdpijn van hele dagen naar een scherm turen… Het was pittig en zéker niet het onderwijs dat we met elkaar voor ogen hadden. Als ik nog wel eens oud-studenten spreek over hoe zij terugdenken aan hun tijd bij de opleiding, de goede herinneringen, de lol die gemaakt werd binnen en buiten het klaslokaal, de vriendschappen die zijn ontstaan, denk ik: dat gun ik iedere student.

Vandaag landen we sinds anderhalf jaar weer op de Wijnhaven. De thuisbasis van de opleiding Communicatie. Die knusse, gezellig plek waar we gemakkelijk even een praatje kunnen maken met elkaar en lol kunnen trappen. Tegelijkertijd realiseer ik mij dat locatie Wijnhaven nog lang niet voor iedereen een vertrouwde plek is. Waar normaal gesproken alleen onze kersverse eerstejaars tijd nodig hebben om te landen, geldt dat nu ook voor een groot deel van onze ouderejaars. Die hebben immers ook nog nauwelijks tijd doorgebracht op deze plek.

Ik hoop dat vandaag de eerste dag is van nog vele mooie studiejaren bij de opleiding Communicatie. Dat het voor iedereen maar snel als een veilige en vertrouwde context mag gaan voelen, waar je over een aantal jaar met een warm gevoel aan terugdenkt.

Get ready for landing and let’s start making some amazing memories!