Verhalen vertellen vinden we leuk. Daarnaast vinden we het een onmisbare competentie van een smart connector. Heel graag willen we op een verhalende manier delen wat we beleven, wat ons inspireert. Iets waar jij ook daadwerkelijk wat aan hebt. In Ondertussen.. vertelt iemand binnen de opleiding Communicatie iets wat hem of haar inspireert en deelt dit op eigen wijze. Want ook daar houden we van: eigenwijs zijn.
Door: Manon Augustin, docente Communicatie
Het is 22 maart. De krant opent met de 17 miljoenste Nederlander en het historische bezoek van Obama aan Cuba. Ik werp een vluchtige blik, zodat ik weet wat er speelt voordat ik aan mijn dag op de Hogeschool begin. Nieuwsgierig als ik ben, check ik ook Facebook nog even en dat geeft mijn dag opeens een andere kleur. Europa is in het hart geraakt. Ik ben van slag. Op weg naar de Wijnhaven probeer ik mijn sombere gedachten om te zetten in gedachten over praktische zaken. Hoe ga ik vandaag mijn les starten na het horen van dit verschrikkelijke nieuws? Hoe zullen de studenten straks reageren? Ik moet hier ruimte voor maken in mijn les, dat is duidelijk.
Vandaag is het de vijfde les van het tweedejaars vak Content & Creatie. Een workshop visuele storytelling staat op het program. De studenten gaan vier uur lang aan de slag met het communiceren van beeld. Als opening maak ik een opmerking over het vroege tijdstip, maar ik benoem ook mijn gemoedstoestand na het horen van het nieuws uit Brussel. Ik krijg bijval bij mijn eerste opmerking: “Mevrouw, dit is echt te vroeg voor ons!” Maar verder blijft het stil, de ogen zijn gericht op de laptops. Ik laat het even zo.
Schoorvoetend
Verschillende onderdelen van visuele storytelling passeren de revue. Ik stuur de studenten op pad met een opdracht. Ieder tweetal krijgt van mij een emotie toebedeeld waarover zij een beeldverhaal mogen maken. Breng een verhaal in beeld zonder tekst. Schoorvoetend gaan ze op pad, mij achterlatend met een onbestemd gevoel. Gaat dit wel goedkomen zo vroeg in de morgen op deze verdrietige dag?
Kracht
Na anderhalf uur zijn ze terug. Iedere tweetal presenteert zijn beeldverhaal. Ik ben blij verrast door de resultaten. Er zitten werkelijk prachtige beelden tussen. En zonder dat ik iets hoef te doen, komt daar de actualiteit in beeld. Drie studentes verbeelden de emotie ‘afschuw’ waarbij zij het verhaal van Brussel op 22 maart vertellen door het gebruik van indrukwekkende beelden. De klas valt stil. Het is gelukt. De studenten voelen de kracht van een beeldverhaal en als vanzelf komt het gesprek. Het is kort, maar goed. Ik ben trots op mijn klas die mij weer heeft weten te verrassen.
Beeld: Hart van Nederland
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.