#8 Ondertussen.. aan de scriptie

Door: Ank Jansen, docente Communicatie en afstudeerbegeleider.

De eindsprint, de hekkensluiter, het summum van de studie waarin alle competenties terugkomen: De Scriptie. Hoewel de ontwikkeling van studenten gedurende de hele studie zichtbaar is, vind ik die van de scriptie het mooist. Aan het eind staat er echt een brutale/eigengereide/gedegen/hippe* communicatieprofessional. Maar dat gaat meestal niet zomaar. En zo kwam het dat ik een afspraak had met een studente die nog wat worstelt in dit proces.

[* Streep door wat niet van toepassing is]

Rommeltje
Het rommelt nog wat in haar hoofd. Aanleiding, theoretisch kader, onderzoeksopzet. Wat hoort nu waarbij? Wat moet ik eerst doen? Waar gaat het heen? Doe ik wel genoeg? Ik, als docent, heb de afspraak goed voorbereid, want eigenlijk had ik geen idee wat ze nu echt aan het doen was. De ‘rommel’ in haar hoofd vertaalde zich naar een rommeltje in haar tussenverslag. In eerste instantie zag ik dus nog niet veel goeds in haar werk. Hoe pak ik dit aan?

Feedback
Feedback helpt de student verder, maar dan moet je het als docent wel goed aanpakken. Bij deze studente wil ik tot een structuur te komen, de relevante informatie uit haar hoofd halen zodat ze die op papier kan zetten én de gaten in haar argumentatie vindt. Ik denk vooraf dan ook goed na over hoe ik haar kan motiveren, ondanks het vele werk dat haar nog te doen staat. Want als ik het niet goed aanpak, krijgt de student het gevoel dat ze weer een hele stap terug moet doen na haar harde werk. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Het gesprek
Volgens mij is de truc in dit geval: ik ZIE NOG niet veel goeds. Dat wil niet zeggen dat het er niet is. Dat betekent dat je uitgaat van vertrouwen in de student. Vertrouwen dat hij/zij het wel goed wil doen, maar dat het misschien niet helemaal goed heeft uitgepakt. Ik begon het gesprek dus met vragen stellen. Hoe heeft ze het aangepakt? Hoe heeft ze keuzes gemaakt? Welke dan? Waar loopt ze vast? Ik merk dat ze daardoor sprongen maakt in haar inzichten. En ik hoor dat ze veel betere argumenten heeft dan ze op papier heeft gezet. Vragen stellen helpt dus.

En dan zaken waar een student zelf nog geen antwoord op heeft, hoe breng je een student daarin verder? Met deze studente probeerde ik eerst te achterhalen welke informatie ze nodig heeft en waar ze die vandaan kan halen. En hoe maak je dan keuzes? Welke scenario’s zijn mogelijk? In deze fase stellen we samen de vragen. Ook geef ik nog wat tips over ‘alternatieve routes’, om haar blik verder te verbreden.

Glimlach
En dan begint voor mij als docent het wachten. Je hebt zo goed mogelijk je best gedaan voor input van de ‘black box’, wat wordt de output? Of ze de inhoud van het gesprek echt gepakt heeft, dat weet ik pas bij de volgende versie van haar scriptie. Zover is het nog niet. Maar de motivatie check ik meestal meteen. En soms, soms krijg ik zo’n mail:

“Wat ik nog helemaal was vergeten, is om u te bedanken. Ik denk dat ik bij een andere mentor sneller het vertrouwen in mijzelf had verloren. Dit is bij u gelukkig niet het geval geweest, uw feedback is heel duidelijk en ondanks dat het opbouwende kritiek is, is het toch aanmoedigend geweest. Ik heb het idee dat ik mezelf nu echt heb herpakt en kijk er na uit om de komende weken mijn uiterste best te doen om een rapport in te leveren waar wij beiden trots op kunnen zijn.”

Ik glimlach.