Het (on)geluk van een jaartje extra

Binnen vier jaar is dat diploma binnen! Het is de ambitie waarmee je start. En dat waarderen we. Toch blijkt dit niet altijd even gemakkelijk en krijg je te maken met wat hobbels op de weg. Niet leuk natuurlijk, maar – zo blijkt – zitten er in tegenslagen ook vaak belangrijke levenslessen. Of misschien beter ‘verborgen’ leermomenten. Je krijgt er geen cijfer voor, maar misschien voelen ze wel veel waardevoller. In deze reeks van interviews laat Serkan Babayigit studenten met aan het woord over het (on)geluk van een jaartje extra. Geïnteresseerd in het verhaal erachter.

Door: Serkan Babayigit

Dit is het verhaal van Eliz Ersoy. Vijf jaar geleden koos Eliz, na twee eerdere HBO-opleidingen, voor de opleiding Communicatie. Haar liefde voor taal stond centraal bij het maken van haar studiekeuze. Dat het Communicatie zou worden stond echter niet op voorhand vast.

Van jongs af aan is haar zus, die Communicatiewetenschappen heeft gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam, haar inspiratiebron geweest. Daarnaast was het ook de journalistiek die Eliz – als kritische schrijver – trok. En dan – om de keuze nog maar wat ingewikkelder te maken – was er nog die droom om ooit les te geven aan kinderen en jongeren. Na lang wikken en wegen koos Eliz uiteindelijk toch voor Communicatie. Ze had het idee dat een diploma Communicatie meer deuren voor haar zou kunnen openen. We blikken terug.

Zonder problemen
Eliz komt de opleiding Communicatie binnen als HAVO-student. In de eerste twee jaar van haar studie ervaart ze geen belemmeringen. Misschien mede door de twee HBO-opleidingen die ze eerder heeft gevolgd. Ze heeft die opleidingen altijd gezien als een soort van oriëntatie op het HBO. Ook in het derde jaar draait Eliz goed en haalt zonder problemen de benodigde studiepunten binnen om aan haar minor in Spanje te mogen deelnemen. Het is de mooiste tijd van haar leven. Dat halve jaar met een klasgenoot in het Spaanse Vic.

Internationaal avontuur
De tijd vliegt en haar avontuur in Vic komt ten einde.  Ze  heeft echter de smaak te pakken en besluit ook haar afstuderen een internationaal karakter te geven. En zo begint Eliz bij de Nederlandse consulaat in Istanbul. Hoewel ze het in Turkije erg naar haar zin heeft, loopt haar afstuderen bij het consulaat niet helemaal lekker. Eliz werkt vier dagen mee met het communicatieteam en houdt hierdoor maar één dag in de week over om te werken aan haar scriptie. Het werk stapelt zich op en Eliz komt uiteindelijk in tijdsnood. Het kan niet anders of ze loopt een flinke vertraging op in haar afstudeertraject. Uiteindelijk blijkt het niet meer lukken. Ze trekt aan de noodrem en besluit samen met haar begeleider van school om naar huis te gaan en hier in Nederland met een nieuwe afstudeeropdracht te beginnen.

“Heel even twijfelde ik of ik door wilde gaan met mijn studie, maar – en dat had ik gelukkig al weer snel voor ogen – ik was er nu éénmaal aan begonnen en wilde het ook zeker afmaken,” vertelt Eliz nu. Wel heeft ze er veel van geleerd. Hoe je – ver van huis – om moet gaan met stress en tegenslagen bijvoorbeeld. Het feit dat je geen directe familie of vrienden in de buurt hebt, maakt zo’n situatie echt moeilijk. Je staat er helemaal alleen voor. Gelukkig weerhield het haar niet om uiteindelijk toch de draad weer op te pakken om haar doel te bereiken.

Meer plannen, minder uitstellen
We zijn weer een jaar verder. Inmiddels heeft  Eliz haar afstudeeropdracht bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken afgerond. Met succes! Haar droom om les te geven op het HBO komt nu steeds dichterbij. Als peercoach heeft ze in ieder geval de eerste stap gezet.

Meer durven én minder twijfelen zijn volgens Eliz de belangrijkste lessen die zij heeft geleerd van haar studievertraging. De eerste les die zij als potentieel docent aan haar studenten zou willen meegeven is dat studenten meer moeten plannen, minder moeten uitstellen en zichzelf vaker moeten belonen. We nemen het mee!