Dat ik via het Nederlands Fotomuseum veel te weten zou komen over fotografie, veel meer dan de afgelopen zes jaar dat ik foto’s maak, dat had ik ergens wel verwacht, maar dat ik mocht afreizen naar Parijs om de fotobeurs Paris Photo te bezoeken als VIP maakte mijn stage toch compleet.
Door: Fatih Sevinç
Jaarlijks vindt er in november een grote 4-daagse fotobeurs plaats waar fotografen en fotografiegalerijen heen gaan om hun foto’s te tentoonstellen. Ik mocht van mijn stage deze fotobeurs bezoeken en ik moet eerlijk bekennen dat het beter was geweest als ik mij van tevoren had ingelezen. Het zijn zo ontzettend veel fotografen dat ik eigenlijk een selectie had moeten maken van het werk dat ik wilde zien.
Ik vond een aantal werken best mooi. Zoals het werk dat ik zag bij een Iraanse galerij. Er was veel inhoudelijk werk zoals politieke statements, maar ook kleurrijke landschap foto’s. Ik vond alles zo’n beetje mooi, maar een aantal fotografen heb ik genoteerd om up to date te blijven van hun toekomstige werken. Een aantal van deze fotografen zijn Shadi Ghadirian, Masao Yamamato, Tabitha Soren en Nelli Palomäki. Ik vind hun werk bijzonder omdat het binnen mijn smaak valt. Als ik dan volgend jaar weer ga, weet ik tenminste waar ik heen zou moeten.
Ik was er maar een dagje, omdat ik de volgende dag weer naar stage zou gaan. Samen met een vriendin van mij had ik afgesproken om verschillende plekken in de stad te bezoeken. De eerste plek die we bezochten was Paris Photo. Mijn collega’s waren er ook, maar die bleven wel een aantal dagen langer omdat zij met een grote groep Fotomuseum Fans en Collectors Council aanwezig waren. Dat zijn mensen die het museum steunen en mee worden gevraagd naar dit soort evenementen.
Mijn dagje Parijs was nog niet voorbij. Ik zei mijn collega’s gedag en besloot met de vriendin waar ik mee was om naar Bastille te gaan. Dat is de wijk waar ik fotograferen echt fijn vindt, omdat het van die mooie smalle straatjes heeft die er zo ouderwets uitzien. Ik vind de details van deze straten erg mooi. Dicht bij deze wijk zit het equivalent van het Nederlands Fotomuseum. Maison Européenne de la Photographie. Een mooi museum gelegen in een soort tussenstraat. Het heeft een andere sfeer dan het Nederlands Fotomuseum. Het zit in een oud, maar mooi gebouw terwijl wij in een moderner gebouw zitten.
Na het museum zijn we Bastille ingedoken. Dit is een ander soort Parijs. Je zit dicht bij de bekende bezienswaardigheden, maar je dwaalt rond in een soort doolhof met straatjes. Omdat het al snel donker werd, heb ik veel foto’s niet kunnen maken en daarom liepen we naar een metrostation in de buurt. Op naar de Eiffeltoren! Ik maakte deze foto van iemand die net de metro instapte. Dit is een van mijn favoriete foto’s geworden dit jaar, omdat het een hele rustige foto is. Je ziet geen beweging, maar na deze foto bewoog alles in een seconde. Dat is de magie van fotografie. Het moment wordt even vastgelegd en gaat niet verder.
Tijdens mijn bezoek aan Parijs ben ik begonnen met zwart wit fotografie. Niet zomaar fotografie, maar analoog. Ik heb ze dus laten ontwikkelen bij een fotowinkel. Dit project doe ik naast mijn stage in het museum om mezelf ook als fotograaf te ontwikkelen op andere vlakken. Dankzij mijn stage krijg ik daar ook ruimte voor, zo leer ik veel over andere fotografen en de geschiedenis. In mijn volgende artikel wil ik jullie meenemen in mijn eerste zwart wit analoge foto’s en enthousiast maken voor dit soort fotografie dat terug begint te keren binnen onze generatie.
Momenteel loop ik stage bij het Nederlands Fotomuseum bij de afdeling Marketing en Communicatie. Een aantal keer heb ik interessante plekken bezocht waaronder Paris Photo. Ik vond het bijzonder dat mijn stage kon regelen dat ik deze Fotobeurs kon bezoeken.
Mijn tip voor alle stagiairs komend jaar is om gebruik te maken van de mogelijkheden die je stage biedt om jezelf te ontwikkelen waaronder dit soort evenementen!
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.