#89 Ondertussen – Vraag ik me af of individualisme binnen een groep nog wel bestaat…

Het is opmerkelijk hoeveel artikelen ons vertellen dat we steeds individualistischer worden. Steeds vaker wordt zowel in de media als in onze netwerken benoemd dat we “niet als nummer behandeld willen worden.” We leven in een wereld waarin een diversiteit aan achtergronden en intenties van mensen zorgt voor verschillende denkwijzen. Al deze verschillende karakters behoren tot verschillende netwerken en groepen die veel met elkaar gemeen hebben, waardoor er veel dezelfde geluiden te horen zijn. Ondanks het feit dat we niet behandeld willen worden als nummertje, gebeurt er iets opvallends; we willen namelijk toch deel uitmaken van zo’n netwerk om sociaal geaccepteerd te worden. Dan luidt de vraag: wat heb je hier als individu voor over? 

Door: Lila Steijger

De zwijgspiraal
Deze vraag hield mij steeds meer bezig. Ik las er verschillende artikelen over en om mijn kijk te verbreden, raakte ik ook met anderen in gesprek over wie wij als individu zijn en wat de invloed van anderen hierop is. Uiteraard kunnen gebeurtenissen en andere personen je vormen, maar het is belangrijk dat centraal blijft staan wie jij wil zijn. Echter hangt hier veel meer aan vast dan alleen meegaan in de gewoontes en nieuwste trends van een bepaald netwerk waartoe je wil behoren. De eigen ontwikkeling is een punt dat vaak wordt vergeten. Het durven uiten van een eigen mening binnen een groep die misschien heel anders tegen een bepaalde kwestie aankijkt, is dan ook iets waar veel mensen tegenaan lopen.  

Een mooie theorie uit de communicatiewereld die dit fenomeen verklaart is de zwijgspiraal. Deze theorie vertelt ons dat afwijkende meningen kunnen worden ontmoedigd. Stel je bent het ergens niet mee eens, dan is de vraag of je je laat meebewegen in de gedachtes en meningen van de massa of dat je opstaat voor je eigen mening. Hoewel het delen van je eigen perspectief een lastig moment kan zijn, kan het ook gezien worden als een keuze die je verder helpt en zekerder maakt.  

Verzeild raken in de bubbel
De impact die van buitenaf wordt uitgeoefend op onze manier van denken en kijken, maakt het ons niet makkelijker. Deze beïnvloeding zorgt ervoor dat we ons soms anders gedragen in verschillende netwerken. Hierin spelen de media een cruciale rol. Deze zorgen namelijk voor het gevoel onderdeel te moeten zijn van een groter geheel met daarin dezelfde geluiden, waardoor het moeilijker wordt om naar jezelf te blijven luisteren. Het gevolg is dat je jezelf af en toe vergeet af te vragen hoe je ergens tegenaan kijkt en waarom.  

Het is logisch dat mensen zich graag bevinden in een bepaald netwerk, aangezien er veel gemeenschappelijke factoren bestaan met de mensen binnen dit netwerk. Het is ook heel normaal dat je mensen opzoekt die dezelfde normen en waarden hebben en die hetzelfde tegen dingen aankijken als jij. Het gevaar dat hierbij komt kijken is dat je onbewust in een bubbel terechtkomt waarin je gelijkgestemden jouw waarheid en visie continu bevestigen. Daardoor hoor je geen tegengeluiden en dit belemmert je eigen ontwikkeling.  

Doorbreek het zelf
Dezelfde veilige netwerken remmen het aanwakkeren van dialogen met nieuwe informatie, want daar word je moeilijker aan blootgesteld binnen deze filterbubbel. Dit vind ik zonde. Naar mijn mening is het goed om je in meerdere netwerken te bevinden, zodat je jouw individuele visie en identiteit verder vormgeeft. Er bestaan namelijk veel interessante tegengeluiden die je mening alleen maar verder kunnen verrijken. 

Anderen kunnen veel invloed op je hebben en ik ben het er zeker mee eens dat je door anderen kan groeien, maar vergeet daarin jezelf niet. Door jezelf constant vragen te blijven stellen en juist opzoek te gaan naar tegengeluiden in plaats van deze te ontwijken, zorg je ervoor dat je niet blindelings meebeweegt binnen dezelfde netwerken. Sta open voor meerdere invalshoeken en wees niet bang om uit deze bubbel te stappen. Dat maakt je als individu alleen maar sterker.