#41 Ondertussen – raakte ik geïnspireerd

In deze rubriek delen we verhalen. Verhalen die ons raken en inspireren. Om inzichten te delen en vaak ook om elkaar een hart onder de riem te steken. Alma Botiç was in de herfstvakantie in Praag en kreeg uit onverwachte hoek inspiratie.

Praag, het is werkelijk waar een prachtige stad. Elk detail draagt hieraan bij, van de 19e-eeuwse architectuur tot aan de vele pleinen. De rivier met de beroemde Karelsbrug, de cultuur en kunst die daar nog steeds in stand worden gehouden en de Praagse Burcht met haar mooie uitzicht op de stad. Kortom: adembenemend.

John Lennon Wall
Van al de bijzonderheden die deze stad mij te bieden had, raakte ik er door één met name geïnspireerd, de John Lennon Wall. Er verzamelen zich massa’s mensen om naar deze muur te kijken. Niet alleen kijken overigens, de muur draagt ook bij aan creatieve expressie. Iedereen, ja dus jij ook, mag erop schrijven. Iets wat je voor altijd achter wil laten op deze aardbodem.

Gitaarjongen
Naast de muur zelf draait het om veel meer. En juist dat is het gedeelte wat mij inspireerde. Weet je nog, die massa mensen die ik noemde? Die grote groep toeristen die met hun fotocamera’s de beste foto’s wilden schieten van de muur, zagen wel iets heel moois over het hoofd. Er stond een Tsjechische jongen te zingen. Slechts en paar mensen, onder wie ikzelf, luisterden. Het was geen alledaagse HipHop, Rap of R&B, maar een oud nummer, namelijk ‘Stand by me’ van Ben E. King, maar dan de versie van John Lennon. Heel toepasselijk natuurlijk zul je denken, maar die jongen koos hier niet voor om die reden. Hij zong dit uit zijn hart en kreeg mijn aandacht.

Kleingeld
Toen de jongen klaar was met zingen, stapte ik op hem af. Eerlijk gezegd, alleen om hem wat kleingeld te geven. Toen ik me voorover boog om het geld in zijn gitaarhoes te gooien, zag ik de tekst staan: “I need money to repair my time machine to go back tot the 60’s.” Dit was voor mij de aanleiding om aan hem de reden hiervoor te vragen. Hij vertelde me dat hij vond dat de wereld waarin wij leven te lelijk is geworden, dat we onze menselijkheid zijn verloren. Ik wist dat hij gelijk had. Hij zocht zijn inspiratie en rust in de muziek van toen.

Stand by me
Terwijl ik hem bedankte voor het gesprek en het nummer dat hij zong, wierp ik een blik naar mijn moeder. Ik bedacht me dat mijn grootste kracht en inspiratiebron al die tijd al naast me stond en ik kon alleen nog maar aan de tekst van het liedje denken dat hij net had gezongen: “No I won’t be afraid, No I won’t be afraid, just as long as you stand, stand by me.”