#34 Ondertussen – reflecteer ik

Een burn out?! Steeds vaker komt het voor. Ook onder jongeren. In een Smart Words van een paar weken geleden constateerden we dat twee op de vijf studenten binnen onze opleiding burn-out verschijnselen vertonen. Die cijfers hebben echter ook gezichten. Zo’n gezicht geeft een beeld van de impact die een burn out binnen onze schoolmuren heeft. Vandaar dat we wat vaker stil zullen staan bij dit thema, omdat het ons – studenten en docenten – raakt. En omdat we van elkaar kunnen leren. De aftrap doet docente Kristel Klaassen. Hoe gaat zij om met een maatschappij waarin alles beter, sneller en leuker moet?

Where should we run to?
We got the world in our hands and we’re ready to play
They say we’re wasted
But how can we waste it if we’re loving every day?
Okay
I got the keys to the universe….

We hebben te maken met een constante verandering in onze maatschappij. Niet alleen qua technologie, maar ook wat mensen verwachten te krijgen. Wat vandaag nieuw is, is morgen alweer oud. Mensen willen de totale ervaring in hun leven. Dit is ook in lijn met de piramide van Maslow. In Europa maar vooral in Nederland “bezitten” we alle lagen van de piramide al, dus is er meer ruimte en dus ook meer vraag naar zelfontplooiing en zelfverwezenlijking. Een individu zijn, is belangrijk in deze eeuw en vooral voor de millennials.

We leven in een maatschappij waarin alles beter, sneller en leuker moet. En dan het liefste ook nog digitaal. We geven geen cadeau meer met een verjaardag maar een beleving via de Bongo bon, in een museum gaat het niet meer om kijken maar draait alles om de ervaring, een partner vinden we niet in de kroeg maar online. Eenzaamheid wordt het grootste probleem en we zijn geliefd zo lang we 200 of meer Facebook vrienden hebben. Het aantal jongeren met een depressie is nog nooit zo groot geweest omdat we onszelf en de buitenwereld moeten overtuigen hoe leuk het leven is dat we hebben! Kleding passen gebeurt in de toekomst via een hologram en er wordt grof geld betaald voor een hologramconcert van Michael Jackson waarbij we vergeten te genieten omdat we te druk zijn met het te filmen en erover te snapchatten. Multitasken kunnen we als geen ander maar daarbij vergeten we soms adem te halen, onze successen te vieren en in het moment te leven. We hebben binnen 2 minuten contact gelegd met iemand aan de andere kant van de wereld en daarmee wordt onze wereld kleiner. Nou ja, de aardbol niet, maar wel de afstanden die we overbruggen. Je kan het je misschien niet voorstellen, maar in 1986 werd dit al voorspeld door filosoof en wetenschapper Marshall McLuhan.

Even een wrap up! Willen en vragen we nu eigenlijk niet te veel van onszelf en hoe komen we uit deze beweging? Of beter, kunnen we er nog wel uitkomen? Ik heb mijzelf in ieder geval voorgenomen om meer tijd in te plannen voor reflectie, doelen stellen en adem te halen. Voordat je het weet ben je aan het einde van je reis en begint het nummer van Jonas ft. William Singe zich zachtjes in je hoofd af te spelen:

“Don’t wanna wake up one day wishing that we’d done more
Don’t wanna wake up one day wondering “where’d it all go?”