Blog

#27 Ondertussen – geniet ik van een welverdiende vakantie. Toch?

Verhalen vertellen vinden we leuk. Daarnaast vinden we het een onmisbare competentie van een smart connector. Heel graag willen we op een verhalende manier delen wat we beleven, wat ons inspireert. Iets waar jij ook daadwerkelijk wat aan hebt. In Ondertussen…. vertelt iemand binnen de opleiding Communicatie iets wat hem of haar inspireert en deelt dit op eigen wijze. Want ook daar houden we van: eigenwijs zijn. Docente Agaath Flikweert blikt terug op haar vakantie. Met gemengde gevoelens. 

Vakantie. Pfff, ik heb er en haat-liefdeverhouding mee. Al jaren. Maanden kijk ik ernaar uit, verlang ik als geen ander naar die dagen zonder volle agenda. Volop de tijd voor een hapje en een drankje. Het liefst met vrienden of familie. Je dagen op eigen toeren draaien en even helemaal niets met werk. Nee, die vakantie kan me niet vroeg genoeg beginnen.

Maar dan, de eerste dag. Of liever gezegd dagen. Er komt niets uit mijn handen. Ik ben de structuur kwijt. Een bepaalde onrust – die ik niet echt kan plaatsen – maakt zich van mij meester. Vakantie, hoe deed je dat ook al weer? Maar goed, na een dag of wat kan ik de draad weer aardig oppakken. Voel ik me senang. En ja dan, dan haal eruit wat erin zit.

Zwart gat
Dit jaar liep dat alleen wel even iets anders. De energie was op. Ik bleef maar in die stoel zitten. Doelloos maar ook wel ietwat verslagen. Door mijn eigen drukte stilgevallen. Het voelde als een gat waaruit het moeilijk klimmen was. Vreemd? Misschien ook niet. In het afgelopen jaar was er ook best veel gebeurd. Privé, maar ook zeker op school. En dan kan het leven van het ene op het andere moment heel anders aanvoelen.

Zittend in die grote, luie stoel, dacht ik ook veel terug aan de – soms heel persoonlijke – gesprekken met studenten. Ik ben soms totaal verrast met welke problemen zij in de bloei van hun leven al geconfronteerd worden. En hoe ze daar proberen handen en voeten aan te geven. Met heel veel vallen en opstaan. Een voor een kwamen ze voorbij.

Droomvakantie
Dat laatste half jaar was me kennelijk niet in de kouwe kleren gaan zitten. Ik kwam er niet los van. Toen ik nog in de sneltrein van werk zat, denderde ik door. Afleiding genoeg. Nu passeerde alles weer de revue en kreeg ik het er letterlijk toch wat benauwd van.

Nee, het was dus niet echt een droomvakantie dit jaar. Is het erg? De waarheid ligt in het midden denk ik. Heel prettig is het natuurlijk niet. Zeker als je middenin die vakantie zit. Maar nu – achteraf – denk ik daar toch wat anders over. Even stilstaan – hoe onwennig en vervelend het ook voelt – levert wel zo zijn inzichten op. En over één daarvan wil ik graag iets meer kwijt.

Denker des Vaderlands
Zo maar bij ‘toeval’ lag daar dat boekje van René Gude, de inmiddels overleden Denker des Vaderlands. Ik had hem al eerder gezien bij de DWDD. Oh, wat een bewondering had ik voor wijze waarop deze man in het leven stond. Hoe hij dacht over het leven. Maar ook over de dood. Weerbaar was ie. En oh, dat wilde ik ook. Dat boek was dus zo gek nog niet. Toch nog eens even lezen.

En zo kwam ik aanraking met zijn filosofische gedachtegoed. Verdiepte me er verder in. Ik stelde mezelf vragen. Kreeg niet direct de antwoorden, maar die vragen zetten me wel aan het denken. Het feit dat je ook heel anders naar het leven kan kijken, gaf ruimte. Het klinkt wat zwaar, maar zo bedoel ik het niet.

En zo dacht ik ook aan dat gesprek dat we een paar maanden geleden als docenten voerden. Over de weerbaarheid van studenten. En dat we daar ons best wel zorgen over maken. De grote wereld is niet altijd even aardig. Teleurstellingen moet je kunnen incasseren, met problemen moet je leren omgaan. Maar hoe doe je dat? De zogenaamde ‘maakbare’ wereld is er met alle maatschappelijke issues niet gemakkelijker op geworden. Zeker niet voor de huidige generatie.

Weerbaarheid
En zo vroeg ik me dus af. Nu we toch met een nieuw curriculum bezig zijn en we nadenken over de nieuwe skills die we de studenten mee willen geven, moet er dan geen plaats zijn voor een vak als filosofie. Een vak waarbij we ons afvragen waarom we op een bepaalde wijze naar de werkelijkheid of naar het leven kijken. En of dat niet anders kan. Nadenken over wat we wel en niet kunnen of willen. Nadenken over hoe wij eigenlijk zelf in het leven willen staan.

En dan eens niet vanwege de antwoorden. Maar juist vanwege de vragen. Om met elkaar in gesprek te raken, om van elkaar te kunnen leren. Zodat we dichter bij onszelf kunnen komen.

Heel benieuwd hoe jullie daarover denken…

Reacties

Haha adem in, adem uit. Dat kon ik heel goed gebruiken Jacqueline! En ja, stilstaan is nodig. Voor de inzichten!

7 jaar geleden geplaatst

Binnenkort spreken we af Mireille!

7 jaar geleden geplaatst

Lieve Agaath, Herkenning bij jouw prachtige stuk! Mooi verwoord in soms wat aarzelend lijkt neergeschreven, echter raak als woorden op zijn plek vallen. ' Stilstaan' bij, is iets waar we weinig tijd voor nemen. Niet altijd willen misschien: 'what's the use...'. Dan overvalt de tijd en plek ons. Worden we bewust van wat er echt toe doet. Dat is niet altijd de waan van de dag die ons ergens heen sleurt weg van het bekende. Kan ook weer leuk zijn! Juist de vakantie (ik heb 7 weken) geeft ruimte om vragen te stellen. Ook al is hier en daar een antwoord niet wat je had willen horen..... Alles krijgt zijn plek, kan alleen even duren. Adem in, adem uit!

7 jaar geleden geplaatst

Oh zo herkenbaar Agaath ! Helemaal . Ik had het zo druk gehad , dat ik de eerste dagen op Kos iedere nacht wakker werd van akelige dromen ( zeg maar gerust nachtmerries) en onrustig op mijn bedje lag en er niks uitkwam en dacht ...whats Next ? Heb ook niet zoveel gelezen als ik wilde , en gesprekken ? Echte gesprekken nee , ieder zat in zijn eigen wereld . Gaf toch stof tot nadenken om het volgend jaar anders te doen . Natuurlijk heb ik het fijn gehad op Kos . Tis er heerlijk , altijd daar , en voelt als thuis. Alleen ik was een beetje "ver " van huis met mezelf . Ik vind overigens dat jij heel goed kunt schrijven , open en eerlijk , en anderen weer stof tot nadenken geeft . En ...ik had jou graag als lerares gehad . Op de een of andere manier doe je me in je werk zo aan mijn vader denken zo bevlogen als je bent met je leerlingen. Ji had met hem uren kunnen "bomen " hierover. Nu weer over naar de structuur van alle dag . Ik vind dat toch ook wel fijn ...zucht ...

7 jaar geleden geplaatst

Wat een mooie reactie Liz. Dank! Daar ben ik oprecht heel blij mee. Ik hoop van harte er meer aandacht voor komt. En ga me er zeker hard voor maken.

7 jaar geleden geplaatst

Wat mooi geschreven Agaath en zou als antwoord op je vraag of filosofie of bewustwording in het onderwijs, jullie curriculum volmondig ja antwoorden. Werk al jaren op dit vlak en merk op hoe groot de behoefte er naar is. Levenswijsheid. Het is toch vreemd dat we alles leren over hoe we geld kunnen verdienen, of een bedrijf op kunnen zetten maar niet hoe we het leven met alles wat het brengt kunnen leiden. Overigens juicht mijn hart iedere keer dat ik een docent(e) hoor die hiervoor opstaat en dit of het vak er nu is of niet op een school meeneemt in zijn/haar werk. Dank daarvoor namens al de leerlingen/studenten die je dit jaar weer gaat ontmoeten,

7 jaar geleden geplaatst

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.