Verhalen vertellen vinden we leuk. Daarnaast vinden we het een onmisbare competentie van een smart connector. Heel graag willen we op een verhalende manier delen wat we beleven, wat ons inspireert. Iets waar jij ook daadwerkelijk wat aan hebt. In Ondertussen.. vertelt iemand binnen de opleiding Communicatie iets wat hem of haar inspireert en deelt dit op eigen wijze. Want ook daar houden we van: eigenwijs zijn. Dit keer de bijdrage van collega Aniek van Heck. Over ongeloof en presenteren….
“Ik stop ermee! Sorry, het gaat echt niets worden!” Ik kijk hem verbaasd aan. Dat hij zenuwachtig is begrijp ik best, maar zo slecht ging zijn presentatie ook weer niet. Ik vraag hem te gaan zitten. Zijn medestudenten weten ook hoe lastig het is en sporen hem aan het later opnieuw te proberen. Aarzelend kijkt hij me aan. “Denk er maar gewoon even over na. Ik kan de anderen ook wegsturen straks, dan kun je je presentatie alleen voor ons houden” (voor een collega-docent en mij). Hij gaat zitten en wacht terwijl de anderen hun presentatie afronden.
SOG
Ze zitten hier allemaal om de eindtoets voor Presenteren te herkansen. Voor iedereen best spannend dus, maar voor hem lijkt het gewoon té eng te zijn. Het werkt verlammend. Als de rest van de groep klaar is, vraag ik hem wat hij wil. Oké, hij wil het wel proberen, maar dan wel zonder de anderen. Zijn medestudenten verlaten het lokaal en hij blijft achter. “Dit is gewoon niets voor mij, ik hou hier helemaal niet van!” “Gewoon proberen. Het geeft niets,” moedig ik hem aan. En hij start.
Bijna zonder te haperen steekt hij zijn ijzersterke betoog af. Over social media. Maar dan wel de zaken waar mijn college en ik nooit zo bij stil hebben gestaan. Wat is de impact op de levens van mensen? Welbespraakt dat is hij zeker. En dat in combinatie met een uitermate interessant onderwerp en sterke argumenten. We lachen als hij uitlegt wat SOG is: studie-ontwijkend gedrag door social media. Hij is klaar. Wij hebben ademloos geluisterd. We zijn onder de indruk. Hij verlaat het lokaal.
“Ik doe het volgend jaar wel over”
We overleggen over de eindcijfers van alle studenten en besluiten hem als eerste weer naar binnen te roepen. Hij gaat zitten. “En?” vraag ik. “Wat vond je er zelf van?” Hij denkt even na en zegt dan bedachtzaam: “Ik doe het volgend jaar wel over.” Daar zijn wij het niet mee eens. “Wij zijn heel positief over jouw presentatie. Je hebt inhoudelijk een bijzonder sterk verhaal verteld, waar we erg van onder de indruk waren. Dit niveau is echt niet vanzelfsprekend. Zelfs niet voor ouderejaars. Je krijgt een 8 van ons.” Hij kijkt ons vol ongeloof aan. Hij lijkt het niet echt te beseffen, vindt het wellicht lastig om positieve feedback te accepteren. Maar ik weet zeker dat we nog heel veel van hem gaan zien. Hij moet er alleen zelf nog in gaan geloven.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.