The story behind – The Town Hall

Rotterdam. Er wordt gebouwd en gebouwd. Oude plekken omringd door nieuwe aanzichten. Iedere keer wanneer je de stad in komt rijden, doemt er wel weer iets nieuws op. En dan gaat het vooral de hoogte in. Meer en meer vallen de oude gebouwen weg, monumenten die de oorlog hebben doorstaan en al  jaren het karakter van onze stad bepalen. Alleen daarom al mogen ze niet vergeten worden. Het is dan ook niet vreemd dat we in deze Story Behind het verhaal van ons oude stadhuis eens nader belichten.

Door Jacky Mijling 

Op 14 mei 1940 vlogen de bommenwerpers van de Duitsers boven Rotterdam. Een fatale dag. Rotterdam lag in puin. Wat overbleef? Het karkas van de  Laurenskerk, het Schielandhuis – nog in redelijke staat – en het Stadhuis, bijna nog helemaal intact. En dat had een reden. De officieren van het Duitse leger lagen in het Stadhuis ingekwartierd.

Het Stadhuis is altijd al belangrijk geweest. Zowel voor de Tweede Wereldoorlog als daarna. Dankzij de inbreng van Aad Stoop kon ik dit artikel schrijven. Aad Stoop, al 47 jaar werkzaam op het Stadhuis, kent de geschiedenis van deze historische plek in de stad als geen ander. Hij heeft er diverse functies vervuld en heeft zich de laatste jaren bij de Expertise Afdeling Burgerlijke Stand hard gemaakt voor het verruimen van het trouwbeleid. In 2021 gaat Aad met pensioen. Een extra reden om hem een even aan zijn jasje te trekken.

De bouw van het Stadhuis
‘De polder’, de Coolsingel van nu, was vroeger een foute buurt van Rotterdam. Het was de buurt waar zelfs de politie niet graag kwam. In 1906 kwam er een nieuwe burgemeester, A.R. Zimmerman. Hij kwam met het idee voor de bouw van het Stadhuis en een postkantoor. Hiervoor zou de gehele buurt gesloopt moeten worden en zo hoopte hij dat dat ook de overlast van de foute buurt zou oplossen. In 1913 werd het slopen van deze buurt een feit en in 1920 stond het Stadhuis op zijn plaats.

Veranderingen
Volgens Aad is het Stadhuis nauwelijks veranderd in de loop van der jaren. Er is een collegezaal, een raadzaal en de afdeling Burgerzaken, waar paspoorten, uittreksels etc. worden verstrekt. Nog net als in de jaren 20. Het enige wat wel echt veranderd is, is de kantooruitrusting. De bestuurders werkten vroeger in luxe, maar voor de ambtenaren was dit een ander verhaal. Hun werkomgeving – bestaande uit houten bureaus en eenvoudige stoelen – was uitermate somber. Gelukkig is het momenteel hypermodern en geautomatiseerd.

De mooiste zaal
Van Aad kreeg ik ook een rondleiding door het Stadhuis en ik kan dan ook met zekerheid zeggen dat de ‘eerste klas’  trouwzaal mij heeft mogen verbazen. De ruimte wordt al sinds de jaren 20 een ‘eerste klas’ trouwzaal genoemd. Er ligt een handgeweven tapijt met daarin trouwringen verwerkt. Ook zijn er hartjes in de lambrisering en radiatoren terug te zien. Kortom de zaal  is zeker de kwalificatie ‘ eerste klas’ waardig.

Wat deze zaal ook authentiek maakt, is dat er ook een stukje geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog terug te zien is. In de mooie en romantische schilderijen zijn de kogelgaten namelijk nog terug te vinden. Afgedwaalde kogels van buitenaf. In deze trouwzaal is het glas ook niet vernieuwd en dus nog steeds niet kogelwerend. Hierdoor is de oorspronkelijkheid blijven bestaan. Hoe bijzonder is dat?!

Er wordt momenteel nog steeds gehuwd in deze zaal, echter wel tegen een hoog tarief. Maar dat is het ook meer dan waard!

“The existence of stories is a never-ending story.”