Ondertussen #87 – pakken we functioneel nog even door op The Voice

Twee weken geleden vielen we werkelijk met onze neus in de boter. Ik maakte zelfs een ‘misplaatst’ sprongetje in de lucht. Noem het een reputatievraagstuk, crisismanagement of het opschudden van het medialandschap. De commotie rondom the Voice heeft werkelijk alles in zich om de thema’s Media en Reputatie van jaar 2 een gezicht te geven.

Door: Agaath Flikweert

Nadat RTL op zaterdag 15 januari het programma van de buis haalde, ging het mediacircus draaien. Het grensoverschrijdende gedrag binnen The Voice stond op onze nationale agenda. Online en offline. De verontwaardiging over het grootste me-too schandaal in de Nederlandse mediageschiedenis liet zich gelden. Iedereen had het erover. En vond er wel iets van.

This is the Voice
De ‘hoofdrolspeler’ in dit verhaal: Tim Hofman. Geroemd om het zorgvuldige onderzoek, de integere wijze van interviewen en de inzet van ‘oude’ journalistieke gebruiken. En dan hebben we het over hoor en wederhoor. Zo kwam ook John de Mol zelf aan het woord. Om de situatie vanuit zijn perspectief toe te lichten. Met deze uitzending van #BOOS voelde de journalistiek toch net iets anders aan. Waar het bij de mainstreammedia – ik noem een Beau of een M – om entertainment en sensatie ging (alles voor de sappige verhalen en daarmee de kijkcijfers) was het Tim hier duidelijk om het hogere doel te doen. Het aanpakken van onrecht. Met continu de aandacht voor de mens erachter.

Wisseling van de macht
In de podcast van NRC Vandaag werd de uitzending van #BOOS ook uitgebreid besproken. Als symbool voor de verschuivende mediamacht. Naast het feit dat het nieuws hier in een anderhalf uur durende uitzending online gebracht werd (en de traditionele nieuwszenders een week lang het nakijken hadden) is er in de figuur van Tim Hofman een nieuwe generatie mediamakers en -consumenten opgestaan. Een generatie die zich keert tegen de gevestigde orde in het medialandlandschap. Het is de gelijkwaardigheid die hier gepropageerd wordt. Een wereld waarin macht en intimidatie aan banden moet worden gelegd. En de zorg voor de mens weer centraal komt te staan.

Luisteren
Maar misschien mag ik nog een andere hoofdrolspeler noemen. Johnny de Mol jr. Waar men in veel talkshows de politiek vroeg zo snel mogelijk de wet- en regelgeving voor seksueel overschrijdend gedrag op te pakken, sloeg jr. in zijn programma HLF8 een geheel andere weg in. Hier geen stellige mening of een vinger gericht op de ander. Nee, hier zag je iemand die – als zoon van – met klotsende oksels een oprecht gesprek probeerde aan te gaan. Niet om zijn eigen werkelijkheid te duiden maar juist om die ander te begrijpen. Luisteren en ongemakkelijke vragen stellen om je te kunnen verplaatsen in de wereld van een ander. Ik vond het gedurfd en echt.

Eerst begrijpen en dan begrepen worden
Sophie Mijnlieff besprak het al in  haar blog. En ook in mijn optiek ligt hier de belangrijkste les die we van The Voice kunnen leren: eerst begrijpen en dan begrepen worden. Daar kan geen wetgeving tegenop.

Met de komende periode in het vooruitzicht geeft dat een mooi vertrekpunt. We gaan aan de slag met de media maar ook met de dialoog. Ik hoop dat dit tot mooie gesprekken zal leiden.  Gesprekken gericht op begrip en verbinding. Binnen de opleiding maar ook ver daarbuiten.