Zo’n beetje elke dag heeft tegenwoordig een eigen thema. Geclaimd door een merk, branche, dier of koning. Neem de Dag van de bouw, de Fiets-naar-je-werkdag, Record Store Day, vaderdag, Koningsdag. En natuurlijk de teek… die heeft zelfs z’n eigen week. In deze rubriek kapen we al die dagen weer terug. In deze editie vertelt Kim Stolk over de Dag van de Persvrijheid, die morgen (3 mei) plaatsvindt.
Over persvrijheid gesproken. Laat het dezer dagen nét het gesprek van de dag zijn. Iedereen weet vast waar ik het over heb. Juist. Over de bewuste tweet van de Turks-Nederlandse columniste Ebru Umar met daarin een kritische uitlating over de Turkse president Erdogan. Het heeft niemand onberoerd gelaten. Iedereen vindt er wat van. In Turkije, waar de columniste op het moment van tweeten bivakkeerde, werd 
Umar achter slot en grendel gezet. In Nederland spreken verschillende mensen schande van haar controversiële tweet. Recht daartegenover staan de vrijheidspleiters, die hun zorgen uitspreken over de ogenschijnlijk inperkende grenzen van de persvrijheid. Mag er dan niets meer worden gezegd? Terwijl anderen zich juist afvragen: mag dan àlles zomaar worden gezegd? De verhitte discussie tussen de twee kampen klinkt zelfs tot in de Europese Commissie door. Hoe vrij zijn we nu werkelijk in het uiten en delen van onze mening in de pers?
Het ‘recht’ om iemand te beledigen
Hiervoor grijp ik allereerst terug naar wat er wettelijk is vastgelegd over de persvrijheid in Nederland. De Rijksoverheid (2016) zegt: “Iedereen mag in kranten, tijdschriften en via radio, televisie en internet zeggen en schrijven wat hij wil. Zolang het maar niet in strijd is met de wet. Belediging, smaad en het aanzetten tot haat en discriminatie zijn verboden.” Een hekel punt in de zaak Umar. In haar tweet beledigt zij immers een bevriend Staatshoofd en dit is strafbaar. Er staat maar liefst twee jaar gevangenisstraf voor het uitvoeren van een dergelijke daad. Echter, het ‘recht’ om iemand te beledigen wint het in Nederland van het ‘recht’ om je beledigd te voelen. De enorme steun en bijval die Umar ontvangt van de minister-president, politici, Bekende Nederlanders en talloze andere landgenoten bevestigt deze gedachte.
Algemeen belang voorop
Misschien is de persvrijheid dan niet meteen de discussie, maar de verhouding tussen het ‘recht’ iemand te beledigen en het ‘recht’ dat iemand zich beledigd voelt. In Nederland lijkt deze verhouding crystal clear. In Turkije daarentegen.. En dat maakt deze zaak zo lastig. Misschien is dit ook wel de conclusie en tevens het antwoord op de hierboven gestelde vraag. In Nederland zijn we vrij om onze menig te uiten in de pers, we mogen zelfs iemand beledigen. Mits het algemeen belang voorop staat en degene die zijn mening uit dit uitmuntend kan verantwoorden.
Wat vind jij?
Bron:
Rijksoverheid. ‘Persvrijheid bewaken’. Geraadpleegd op 28 april 2016, van: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/media-en-publieke-omroep/inhoud/persvrijheid-bewaken
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.