De Dag van Naturalisatiedag

Zo’n beetje elke dag heeft tegenwoordig een eigen thema. Geclaimd door een merk, branche, dier of koning. Neem de Dag van de bouw, de Fiets-naar-je-werkdag, Record Store Day, vaderdag, Koningsdag. En natuurlijk de teek… die heeft zelfs z’n eigen week. Donderdag 15 december is het Naturalisatiedag. Studente Laure van Rooij vertelt hierover. 

Naturalisatiedag, een feestelijke bedoeling voor nieuwe burgers die het integratieproces hebben behaald. Want tja, de rechten en plichten die bij het Nederlandschap horen, krijg je natuurlijk niet zomaar. Een soort inburgeringsfeestje dus. Net zoals wanneer je de ontgroeningsweek van je studentencorps hebt overleefd, of wanneer je eindelijk een housewarming hebt gegeven na het verhuizen naar een nieuwe stad.

Maar wanneer hoor je er nou bij?

Small town girl, big city life
Zelf kom ik uit een Brabants dorpje met circa 400 inwoners. Waar de koeien praktisch in je achtertuin staan en de hele buurt al weet wat er vanavond op je bord ligt voordat jij het weet. Fijn zo’n jeugd op het platteland, maar écht thuis heb ik mij daar nooit gevoeld. Inmiddels woon ik nu drie jaar in Rotterdam en voel mij helemaal op mijn plek. Een zachte g had ik nooit, maar inmiddels plak ik de Rotterdamse t weleens achter een woord of twee.

“We hebben een clubje opgericht”
Wel heerst een bepaalde anonimiteit in de grootschaligheid van een stad. Maar je raakt niet verdwaald in de vergetelheid, tenminste niet in Rotterdam. Er zijn genoeg redenen die Rotterdam zo tof én uniek maken.  Waaronder de diversiteit aan nationaliteiten in deze multiculturele stad. Doordat 1 op de 4 inwoners in Rotterdam  is geboren in het buitenland, is er in deze stad een tolerantie voor diversiteit. Met zoveel diversiteit creëer je eenheid; iedereen is immers anders, waardoor buitensluiting in deze stad uit den boze is en je je juist sneller thuis voelt.

Tolerantie is acceptatie
In dat kleine dorpje waar ik woonde was ik (bijna) altijd de enige met een kleurtje in mijn klas. Maar dat betekende niet dat ik niet werd geaccepteerd. Ik ging nou eenmaal niet graag mee naar de Soos op vrijdag om bier te adten. Carnaval sloeg ik maar al te graag over en het hele ons-kent-ons vond ik maar bemoeizuchtig. Daarmee ben ik denk ik nooit volledig geïntegreerd in het Brabantse dorpsleven en hoorde ik er niet echt bij.

Integratie-fissa
Rotterdam heeft alles (voor mij) wat dat kleine Brabantse dorpje niet heeft en andersom. Mijn normen en waarden sluiten beter aan op de Rotterdamse cultuur. Ik hou van het drukke stadsleven waar de stad ’s avonds laat nog steeds bruist en waar de winkels in het weekend gewoon open zijn. Ben je bereid om je aan te passen aan de overheersende cultuur? Dan is het tijd om de naturalisatieslingers op te hangen.  Want na een bezoekje aan het International Film Festival Rotterdam en een heuse Kapsalon na middernacht voelde ik mij pas echt ingeburgerd. Elke keer als iemand aan mij de weg vraagt in Rotterdam, voel ik dat ik er helemaal bij hoor(t). Ook al stuur ik ze soms nog steeds de verkeerde kant op.