Cosmo: stagiair/foutjesmaker

Inmiddels ben ik ongeveer een maand onderweg met mijn stage bij Voetbalzone, de stage waar ik erg op hoopte dat ik hem zou krijgen. en ik verwacht dat ik een hoop ga leren van de wereld waar ik het meeste van wil weten: de voetbalmediawereld. Om jullie te behoeden voor de valkuilen waar ik inmiddels ben gevallen én om jullie ook enigszins te helpen met voorbereiden, wil ik jullie in mijn rubriek ‘de koffiehaler’ meenemen in mijn stageperiode en met name mijn bevindingen en leerpunten. 

Les 1: fouten maken mag
Een van de voorwaarden waaronder ik werd aangenomen, was deze: de directeur, nu mijn baas, benadrukte tijdens mijn eerste gesprek dat ze potentie in mij zagen op basis van mijn portfolio. Natuurlijk ziet hij meteen al tig dingen die ik beter kan doen, maar dat is precies waarvoor ik hier ben – om te leren. En hoe leer je? Juist, door fouten te maken. Belangrijk is wel dat je leert van die fouten en bereid bent één keer sorry te zeggen voor elke fout. Een ezel stoot zich immers niet twee keer aan dezelfde steen, toch?

Mijn focus ligt de laatste tijd vooral op het ondertitelen en editen van video’s, twee taken waar veel controle op wordt uitgeoefend. Mijn stage hanteert de vier-ogenregel: alles moet gecontroleerd worden door iemand anders, voordat het wordt gepubliceerd. Onomkeerbare fouten zijn namelijk het pijnlijkst, omdat ze niet meer terug te draaien zijn. Voor de fout ‘een caption van een Instagrampost publiceren zonder extra controle’ heb ik inmiddels geen credits meer.. 

Ook het checken van interpunctie in de ondertiteling is een eenvoudige taak die ik vaak over het hoofd heb gezien. Gelukkig heeft mijn stagebegeleider geduld, wat handig is bij het maken van fouten. Uiteindelijk zijn er drie belangrijke dingen die ik wil meegeven bij het maken van fouten.  

Ten eerste: schaam je er niet voor. Als iemand boos wordt vanwege je fouten, is die persoon boos omdat je vooruitgang boekt. Fouten horen erbij en het besef daarvan is essentieel voor een goede ontwikkeling.

Ten tweede: stel vragen voordat je iets ‘definitiefs’ maakt. Voor mij betekent dit simpelweg vragen of een zin klopt of dat ik een woord correct heb gespeld als ik het niet ken. Hierdoor verminder je fouten in je uiteindelijke stukken en word je minder snel gecorrigeerd.

Tot slot, tip nummer drie: sta stevig in je schoenen en durf te discussiëren over fouten. Fouten zijn niet altijd fout. Vaak zijn zaken ook afhankelijk van interpretatie. Als je zeker bent van je zaak en een gesprek opent, kan de andere persoon ook nog iets van jou leren.