#7 Wat nu? The ugly truth!

Melanie de Bruin heeft haar bachelor Communicatie erop zitten. Vol goede moed stapt ze de praktijk in. Een heerlijk vooruitzicht. Toch? In de  maandelijkse column ‘Wat nu? The ugly truth!’ deelt Melanie haar ervaringen. Open en eerlijk.
Met haar eerste optreden tijdens de managementvergadering heeft ze hoge ogen gescoord bij haar collega’s. Maar dat geeft toch ook wel weer stof tot nadenken….

Als ik de volgende ochtend het kantoor binnenkom, merk ik meteen een verandering op. Er wordt opgekeken als ik naar mijn bureau loop. En onderweg naar het koffiezetapparaat zeggen meerdere collega’s ‘goedemorgen’ tegen me. Een beetje verbaasd start ik mijn computer op en pak de overdracht van Linda uit de la.

“Hee Mel, peukie?” Ik kijk op en zie dat Ruben mij vragend aankijkt. Peukie? Ik? Dit is de eerste keer dat Ruben tegen me praat. Dit is de eerste keer dat er überhaupt iemand van buiten mijn eigen team tegen me praat. “Ja, gezellig!”

Ik pak mijn jas en volg Ruben naar de lift waar ook Ilse en Jenny staan te wachten.

“Zo, dus jij bent gewoon de managementvergadering binnengestormd? Daar waren ze vast niet blij mee.” Ruben kijkt me spottend aan terwijl hij zijn aansteker mijn kant op gooit. Ik kijk geschrokken naar Jenny. Ze begint te lachen. “Relax Mel, iedereen weet ervan. Ze vinden het een meesterlijke move voor een groentje! Dat heb je goed voor elkaar.”

Terwijl Ruben over zijn eigen eerste week bij ProTalent begint te vertellen, voel ik een stoot tegen mijn rechterschouder. Eric en Vincent zijn erbij komen staan. “Ja ja ja, dat kut verhaal kennen we nu wel Ruben. Eric geeft me nog een duwtje. “Nee, deze meid heeft een lekkere binnenkomer. Jij staat meteen in de spotlights meissie dus pas maar op!” Ik kijk van hem naar Vincent die me beiden onderzoekend opnemen. “Vertel eens wat over jezelf? Ik ben geïntrigeerd.” Vincent kijkt me afwachtend aan.

Oké, stop. Dus even voor de duidelijkheid. Ik werk nu al drie weken bij ProTalent, heb nog nooit ook maar één woord met deze mensen gewisseld en door een impulsieve actie zijn we ineens beste vrienden? Wat is dit voor een vaag bedrijf? Ik probeer in te schatten of ik deze groep ‘nieuwe vrienden’ kan vertrouwen of dat ze mij zien als een nieuw stukje vermaak. Maar dat is bijna niet te doen.

Werken lijkt gek genoeg enorm veel op de middelbare school. De organisatie is verdeeld in verschillende groepen. De populaire kinderen, de nerds, de einzelgängers en de kameleons. Alleen is het op de werkvloer tien keer zo heftig, omdat iedereen volwassen is en er bewust voor kiest zich op een bepaalde manier te gedragen. Ik bevind me op dit moment tussen het groepje ‘populaire kinderen’. Ruben is een van de beste recruiters van ProTalent en Ilse, Vincent en Eric zijn de drie besten van sales.

Vriendschap met hen sluiten zou dus erg positief kunnen uitpakken. Tegelijkertijd sta ik dan wel meer in de spotlights en ben ik vatbaarder voor roddels of fouten. Wat moet ik doen? Kies ik voor een rustig leven in de schaduw of ga ik vol gas en kies ik ervoor om werk en plezier te mixen?

De drang om erbij te horen en vrienden te maken is sterker dan mijn angst. Ik neem een hijs van mijn sigaret en blaas de rook langzaam uit terwijl ik iedereen individueel aankijk.

“Wat wil je weten?”