#66 Ondertussen – spreken wij ons uit tegen racisme

Ik zag het filmpje van de moord op George Floyd op Insta. Ik snapte niet waar ik naar zat te kijken en op het moment dat ik wel begreep wat ik zag, kon ik niet meer kijken. Ik heb mezelf gedwongen. Inmiddels zit mijn feed vol met #Icantbreath en #justiceforGeorgeFloyd. Vanochtend brak ik bij het zien van deze post.

Door: Marije Brom

Dikke tranen. Jeetje, dacht ik, wat een heftige reactie voor iets wat zo ver weg lijkt in een land waar ik steeds minder van begrijp. Maar mijn reactie is een druppel in een emmer die zich al jaren vult. Racisme is een thema waar ik al van jongs af aan geboeid door ben en dat mij oprecht raakt. Ik heb er zelfs een studie over gevolgd. Door alle kennis die ik heb, weet ik dat ik als middenklasse witte vrouw hier bijzonder weinig over mag zeggen. Het is immers niet mijn verhaal. Toch heb ik er wel al sinds mijn twaalfde regelmatig direct mee te maken. Ik zat op een zogenaamde. ‘zwarte school’, ik heb gewerkt in de Amsterdamse Bijlmer, ik heb Surinaamse familie en vrienden en ik werk bij de opleiding Communicatie op de HR. En ik weet je wel te vertellen, je naam, je huidskleur, je voorkeur, het maakt wel een verschil. Racisme is niet ver weg, het is hier, heel regelmatig. Ik ken genoeg studenten die moeite hebben met het vinden van een stage. Niet vanwege hun inzet en cijfers maar vanwege hun naam.

Of bijvoorbeeld vorig jaar tijdens een samenwerking met een derde partij: De opdrachtgever maakte een opmerking in de trend van ‘Zo jullie hebben veel exotische studenten’. Helemaal pijnlijk toen ze kozen voor niet het best uitgewerkte idee maar in mijn optiek afgingen op het uiterlijk van studenten. Ik draaide mijn hoofd weg, ik wist niet wat ik moest zeggen. Maar weet je, silence means supporting the oppressor. Dus ik spreek mij uit. Stop racisme. Het speelt ook hier. Het is niet een verhaal van de ander, ver weg. Maak het zichtbaar. Veel van jullie kiezen ervoor je niet uit te spreken omdat je denkt dat het geen verschil maakt, het niets met jou te maken heeft,  je hebt ervaren dat het geen verschil maakt. Of juist omdat je niet om je achtergrond wil worden beoordeeld. Er zijn genoeg redenen om je niet uit te spreken.

In de afgelopen maanden lijkt de tijd vaker stil te staan en lijken we terug te gaan in de tijd. Maar laat George Floyd meer zijn dan een #, hij was een zoon van iemand, misschien wel een vader. Hij was bovenal een mens. En deze man is vermoord om zijn huidskleur. Net als vele andere die wel onzichtbaar blijven. Maak racisme zichtbaar en vertel je verhaal. Stop racisme.

Verhalen vertellen vinden we leuk. Daarnaast vinden we het een onmisbare competentie van een smart connector. Heel graag willen we op een verhalende manier delen wat we beleven. Omdat dit mensen met elkaar verbindt. In de rubriek ‘Ondertussen…. ‘ vertelt iemand binnen de opleiding Communicatie iets wat hem of haar heeft geïnspireerd, heeft geraakt of is opgevallen.