Een blije baas of fijne collegavrienden? Melanie krijgt het gevoel dat ze moet kiezen tussen één van beide partijen. Precies wat ze níet wil. Om haar vrienden te behouden overweegt ze iets te vertellen, waarvan ze weet dat ze het eigenlijk moet laten om niet in de problemen te komen..
“Hé meis, ga je mee?” Jenny heeft haar jas aangetrokken en kijkt me vragend aan terwijl ze haar sigaretten van haar bureau grist. “Nee dankjewel Jen, ik werk even door.” Jenny haalt haar schouders op en loopt naar Ruben en Ilse die bij de lift staan te wachten. Ruben trekt vragend zijn wenkbrauw op, maar loopt dan zonder iets te zeggen achter de meiden aan de lift in.
Shit. Ik hoop niet dat hij denkt dat ik ze niet meer moet ofzo. Eigenlijk wil ik niets liever dan een sigaret en een luchtig gesprek. De spanning is sinds vanochtend echt om te snijden. Ik weet niet of aura’s bestaan, maar als dat zo zou zijn, wordt die van mij compleet verzwolgen door die van Linda. Ik ben de hele dag al als een idioot bezig de perfecte contentkalender te maken. En geloof me, dat valt niet mee als je nog steeds géén idee hebt wat je organisatie eigenlijk doet.
Zo, ik heb voor elke training drie posts gemaakt. Ze hebben allemaal een andere invalshoek en zijn onderverdeeld in de categorieën commercieel, amuserend en informatief. Er moet toch wel één post tussen zitten die ze goed vindt? Ik kijk op de klok en zie dat het bijna lunchpauze is. Fuck it, ik heb in ieder geval mijn best gedaan en als dat niet genoeg is dan hoor ik hier misschien ook niet.
“AU!” Alex heeft zijn pen tegen me aangegooid. “Ga je mee lunchen, kleine? Normaal ben je de eerste die naar het buffet rent.” Ik gooi grinnikend zijn pen terug. “Moet jij zeggen met die buik van je.”
Als ik aanschuif aan de lunchtafel merk ik meteen dat er iets veranderd is. Ruben, Ilse en Jenny zijn druk in gesprek en zo te zien zijn ze niet van plan mij erbij te betrekken. Telkens als ik mee probeer te doen met het gesprek word ik volledig genegeerd. Wat is dit toch? Is het óf een blije baas óf vrienden? Hoe kan ik daar nou tussen kiezen? Natuurlijk zijn er genoeg anderen op kantoor waar ik mee kan kletsen, maar ik wil zo graag bij het populaire groepje blijven. Ik weet het, dit klinkt zó oppervlakkig, maar het is wel zo.
Zodra Ruben opstaat om te gaan roken spring ik op. “Aagh lekker, daar heb ik zo’n behoefte aan!” Ruben kijkt me verbaasd aan. “Ik dacht dat jij gestopt was?” “Nee joh gek. Ik had gewoon een deadline, je weet hoe dat gaat. Bovendien heb ik écht je advies nodig.”
“Waarvoor heb je advies nodig dan? Ik dacht dat jij zo’n wonderkind was dat alles al kon?” Dit is dus echt een typische Ilse-opmerking. Gemeen en totaal onnodig. Ze kijkt me strak aan en blaast langzaam haar rook richting mijn gezicht. Trut. Maar ze heeft me wel te pakken, dat was gewoon een smoes om hun aandacht te trekken.
Er is maar één manier om me hieruit te redden. Ik weet dat ik beloofd heb niets te vertellen, maar zolang ik geen namen noem breng ik toch niemand in gevaar? Ik kijk vertwijfeld naar mijn telefoon en zie het berichtje van Dennis haarscherp voor me.
“Kijk Mel. Ik wil je echt beter leren kennen en wil je daarom graag mee uitnemen, maar het is heel belangrijk dat niemand ons samen ziet. ProTalent is heel streng in privé en werk gescheiden houden. Als iemand ons samen ziet, dan kan dat onze baan kosten. Simpel gezegd: beloof me dat je je bek houdt en voorzichtig doet als we iets afspreken. Hebben we een deal?”
Nee Mel, doe normaal. Je hebt het beloofd! Dit kan je baan in gevaar brengen! Of nog erger: Dennis zijn baan! Maar ik wil zo graag mijn vrienden terug. Ik wil niet bij de lulletje rozenwaters lunchen. Kom op mens, waar is je integriteit? Ga je nu echt de jongen die je leuk vindt verraden om maar een goed verhaal te hebben? Ja dus …
“Nou kijk, het zit zo. Ik heb vanavond een date en ik weet dus totaal niet wat ik kan verwachten. Alles is een verrassing en ik ben echt súper zenuwachtig.”
“NEEEEEE! OMG wat leuk! Wat spannend! Meid relax, je ziet er supergoed uit, alles komt goed.” Ruben staat enthousiast om me heen te springen en Jenny geeft me glimlachend een knipoog. “Als hij jou niet ziet zitten is hij echt helemaal gek geworden. Ik vond al dat je zo’n nette jurk aanhad, succes!”
Pff, ik heb mijn vrienden terug. Nu maar hopen dat ze nooit doorkrijgen dat die date met Dennis is …
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.