#107 Ondertussen – Ben ik afgestudeerd

Honderden notities, bijna 250 pagina’s (ja echt!) en heel veel koppen koffie later… it’s a wrap! Het is 4 juni en mijn scriptie zit in de inlevermap. Nog diezelfde avond zing ik uitbundig mee met Bizzey in Ahoy, samen met klasgenoten. Na het halen van onze deadline kunnen we het volmondig zeggen: “We hebben zin in de zomer!” Wat een verschil met de afgelopen weken.

Door: Sophie Mijnlieff 

Als je ChatGPT vraagt hoeveel woorden een gemiddelde thriller heeft, krijg je als antwoord: tussen de 250 en 400 pagina’s, ofwel 70.000 tot 100.000 woorden. Mijn verantwoordingsdocument van meer dan 98.000 woorden mag ik dus gerust een ‘boekwerk’ noemen.

Afstuderen is…
Het schrijven van een boek staat vast nog ergens op mijn bucketlist, maar niet voor dit jaar. Toch heb ik het gedaan. En hoe! Leon, je hebt nog iets van me tegoed. Volgens het artikel dat ik schreef, voordat ik aan het afstuderen begon, zou ik nog terugkomen op je uitspraak: “Afstuderen is leuker dan je denkt.” Sorry Leon, maar zo heb ik het zeker niet altijd ervaren. Er zijn maar weinig projecten geweest, waarvoor ik zo diep moest graven om gemotiveerd te blijven. Misschien alleen mijn rijexamen bij het CBR, maar deze opdracht vroeg soms om hetzelfde doorzettingsvermogen.

Fast forward
Nu, drie maanden later, lees ik mijn eigen woorden terug en denk: was het écht zo erg? Ik kan het me bijna niet meer voorstellen. Toch moet ik toegeven dat het afstuderen pittig was. Dat zat ‘m vooral in de combinatie van een onderzoek uitvoeren, meewerken, een bijbaan, en toch nog wat quality time over zien te houden. Maar de tijd maakt ook plaats voor een ander gevoel. Na de opluchting en vermoeidheid kwam namelijk voldoening. Trots op het proces. En misschien zelfs een beetje plezier, toen alles op z’n plek viel en ik mijn verhaal nog één keer mocht vertellen tijdens mijn mondeling. Maar boven alles voel ik dankbaarheid voor alle steun van collega’s, medestudenten, docenten, vrienden en familie.

Het afgestudeerde leven
En dan komt de grote vraag: afgestudeerd, en dan? Sommige studenten gaan meteen werken, anderen maken een grote reis of zoeken naar een baan. Ik koos voor een welverdiende vakantie, dus bracht ik de zomer door met het kijken naar het EK, leuke tripjes, lange zomeravonden uit met vrienden en zelfs een paar dagen op het Nederlandse strand.

En nu? Voor het eerst wachtte er na de vakantie geen nieuw schooljaar, maar een baan op me. In plaats van contextfases schrijf ik daarom posts om me voor te stellen op de landelijke communicatiewebsite van de rechtspraak en nog veel meer! Inmiddels ben ik namelijk communicatieadviseur bij rechtbank Rotterdam, waar ik in juni afstudeerde. Grote kans dat ik die scriptie er nog eens bij pak, al heeft dat wat mij betreft geen haast!

In een notendop
Door alle zomerpret en het wennen aan mijn nieuwe werkleven heb ik nauwelijks meer aan school gedacht. Maar voor de diploma-uitreiking neem ik natuurlijk een dagje vrij. Hoe dichterbij het komt, hoe meer ik terugdenk aan de afgelopen vier jaren. Aan die eerste ‘offline meeting’ met het leerteam midden in coronatijd. Een valse start, maar in de jaren daarna zou nog zoveel volgen.

Het event met mijn bureau Hand in Hand, een 30 Seconds-toernooi waarmee we €6400 ophaalden voor het goede doel. Twee jaar van mijn horizon verbreden tijdens de minor Creative Business, stage lopen bij een bureau, een uitstapje naar Brabant voor de minor Corporate Journalism en afstuderen bij weer een compleet andere organisatie. Maar leren, ontwikkelen en plezier beleven zat soms ook in de kleinere dingen. Het schrijven voor dit platform. Het helpen op de open dagen en het naborrelen bij Baek. Colleges volgen aan de sfeervolle Wijnhaven met uitzicht op de skyline en het lunchen op het steigertje bij het museum. Het zijn stuk voor stuk herinneringen aan een tijd die ik erg koester.

Vriendschappen en connecties
Het hoogtepunt blijft voor mij de band die ik heb opgebouwd met docenten en medestudenten. De appgroep met de meiden waarmee ik het 30 Seconds-toernooi organiseerde heet nog steeds ‘Event’, al is dat inmiddels 2,5 jaar geleden. Deze meiden zijn voor mij allang veel meer dan medestudenten. En dat geldt voor de vele vriendschappen die ik heb zien ontstaan. Ondanks dat er veel zal veranderen in onze levens, hoop ik dat sommige dingen hetzelfde blijven. ❤️

No goodbye
Het voelt gek om dit verhaal af te sluiten, want het lijkt alsof ik daarmee ook mijn studietijd afsluit. Tijdens de opleiding hebben we het vaak gehad over verhalen vertellen en hoe belangrijk een goed einde is. Een van de technieken daarvoor is ongetwijfeld om vooruit te blikken. In dat geval zou ik kunnen zeggen: ik kijk ernaar uit wat de toekomst brengt. Of zoals elk LinkedIn-bericht zegt: “Een nieuw hoofdstuk! Ik ben dankbaar voor de kans om te blijven leren.”

Allemaal waar, maar laat mij eerst maar even genieten van het moment. En om af te sluiten met een klein cliché: soms moet je achterom kijken om te zien hoe ver je bent gekomen. En dat doe ik, met mijn diploma in handen. Cheers!